اثربخشی آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کاهش اضطراب و خشم دانش آموزان

در دوران مدرسه دانش آموزان هم زمان با تغییرات جسمانی و شناختی، تغییرات عاطفی و هیجانی زیادی ازجمله اضطراب و خشم را تجربه می کنند که اگر خارج از کنترل باشند می تواند روابط میان فردی را تحت تاثیر قرار داده و مخرب باشند. ازآنجاکه برای سنین کودکی و نوجوانی آموزش تنظیم هیجان یک نکته اساسی فراموش شده در آموزش وپرورش است، پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کاهش اضطراب و خشم دانش آموزان انجام گرفت.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر  لنده استان کهگیلویه و بویراحمد در سال تحصیلی 97-1396 بودند  که از بین آن ها 36  نفر بر حسب شرایط ورود به پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (18) و کنترل (18) انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب بک (1990) و مقیاس خشم نواکو (1986) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. جلسه درمانی آموزش تنظیم هیجان مبتنی رفتاردرمانی دیالکتیکی به مدت 9 جلسه 90 دقیقه ای به صورت هفته ای یک جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه کنترل این آموزش را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از  آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری و نرم افزار آماری SPSS- 24 تجزیه وتحلیل شدند. 

نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کاهش اضطراب (001/0P<؛077/14=F) و خشم (004/0P<؛422/7=F) دانش آموزان موثر بوده است؛ بدین معنا که در پس آزمون میانگین نمرات اضطراب (57/4=SD؛ 10/23=M)  و خشم (33/1=SD؛ 06/38=M) دانش آموزان در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری را نشان داد.  

بر اساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر می توان گفت که آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی منجر به کاهش اضطراب و خشم دانش آموزان می گردد و می توان برای پیشگیری و کاهش اضطراب و خشم دانش آموزان از این روش درمانی استفاده کرد.