الگوی بازاریابی مقصدهای گردشگری روستایی در ایران

هدف پژوهش حاضر ارایه الگوی بازاریابی گردشگری روستایی در ایران است. فلسفه پژوهش تفسیرگرایی، رویکرد آن کیفی و استراتژی پژوهش، مطالعه موردی است. در این پژوهش با استفاده از روش مطالعه چند موردی و رویکرد کثرت گرایانه، هفت سازمان از سازمان های فعال ایران در صنعت گردشگری انتخاب و بررسی شد و در نهایت با هفت نفر از مدیران و نخبگان آنان مصاحبه به عمل آمد. در هر یک از شرکت ها، در راستای فرایند بازاریابی مقصدهای گردشگری، از روش های مختلفی مانند: مصاحبه نیمه ساختاریافته، مشاهده و مطالعه اسناد، داده های مورد نیاز جمع آوری گردید. سپس مفاهیم پیشنهادی برآمده از مصاحبه ها تحلیل شد و در نهایت الگوی پیشنهادی مذکور، پس از مقایسه با مبانی نظری پژوهش و تحلیل نهایی داده های حاصل از مصاحبه ها، ترسیم گردید. نتایج نشان می دهد که الگوی بازاریابی گردشگری روستایی در ایران شامل چهار بعد تحلیل محیطی (محیط عمومی و تخصصی)، برنامه ریزی بازاریابی (ماموریت، هوشمندی محیطی، ورود به بازار و ایجاد برند روستا/ سازمان)، برنامه ریزی عملیاتی (آمیخته بازاریابی و شبکه سازی) و پیامدها است که در راستای پیاده سازی عملی این الگو، توجه و جامع نگری به تمامی این ابعاد ضروری است.