بررسی تغییر وضعیت پرولاپس دریچه میترال در بیماران دچار نقص دیواره بین دهلیزی بعد از بستن نقص دیواره

مقدمه:

 با توجه به شیوع و اهمیت بالای بیماری های مادرزادی قلبی و به خصوص نقص دیواره ی بین دهلیزی و تاثیر شگرف این اختلالات بر سلامت و طول عمر بیماران، شناخت بیشتر آن ها از ضروریات به شمار می رود. این اختلالات می توانند همراه با سایر مشکلات عملکردی و ساختاری قلب باشند. تا کنون مطالعات محدودی به تاثیرنقص دیواره ی بین دهلیزی بر مشکلات ساختاری دریچه میترال پرداخته اند.  

روش کار :

 در مطالعه ی حاضر تمام بیماران دچار نقص دیواره بین دهلیزی (ASD) که از شهریور 1396 لغایت شهریور 1397 به بیمارستان قایم و امام رضای مشهد مراجعه کرده و کاندید بستن نقص دیواره بین دهلیزی شده بودند وارد مطالعه شدند. داده های دموگرافیک جمع آوری شدند. اکوکاردیوگرافی دو بعدی قبل و بعد از عمل جراحی انجام شد. نتایج تعداد کل بیماران مورد مطالعه 41 نفر بود و شیوع پرولاپس دریچه میترال در بیماران 2/51 درصد گزارش شد. همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در 05/19 درصد از بیمارانی که در بدو مطالعه پرولاپس دریچه میترال داشتند، پس از عمل جراحی پرولاپس مشاهده نشد و میانگین و انحراف معیار سایز بطن راست، سایز دهلیز راست و فشار شریان ریه بعد از عمل به طور معناداری کمتر از قبل از عمل بود. 

 نتیجه گیری:

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که برخی از تغییرات ساختاری دریچه میترال می تواند بواسطه اثر اندازه و شکل بطن راست بر بطن چپ از طریق سپتوم بین بطنی باشد که پس از بسته شدن نقص سپتوم بین دهلیزی، این تغییرات می تواند در برخی از موارد بازگشت پذیر باشد.