بررسی تاثیر تحریک سیستم لامسه ای مچ پا به وسیله کینزیوتیپ در بهبود الگوی راه رفتن در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (مطالعه نیمه تجربی)

به دلیل شیوع بالای مولتیپل اسکلروزیس و با توجه به بار مالی سنگین درمان دارویی، عوارض جانبی دارو و عدم درمان قطعی بیماری با داروهای موجود، درمان های غیردارویی برای کنترل آن پیشنهاد می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر تحریک پوست مچ پا با کینزیوتیپ بر ویژگی های کینماتیکی راه رفتن در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.

مواد و روش کار: 

نمونه ی آماری این تحقیق شامل 10 نفر زن مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (5/6-5EDSS=، سن 20 -35 ساله، قد 12± 63/161 سانتیمتر؛ جرم 7 ± 27/65 کیلوگرم؛ BMI: 59/ ±98/24 کیلوگرم بر مترمربع) به عنوان گروه تجربی و 10 نفر آزمودنی سالم همتاسازی شده به عنوان گروه کنترل می باشد. ویژگی های آنتروپومتریکی اندازه گیری و کینماتیک سه بعدی مفاصل اندام تحتانی به وسیله سیستم تحلیل حرکت طی ایستادن و راه رفتن با و بدون کینزیوتیپ بر روی مچ پا ثبت شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تست های آماری (Repeated Measure) و (Manova) و نرم افزار SPSS با سطح معناداری (05/0˂P) استفاده گردید.

یافته ها: 

نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بیماری مولتیپل اسکلروزیس بر الگوی راه رفتن و ویژگی های کینماتیکی افراد تاثیر گذاشته و باعث اختلال در راه رفتن می شود. استفاده از کینزیوتیپ باعث شد میزان زمان گام به طور معنا داری کاهش یابد (004/0=P).

بحث و نتیجه گیری: 

کینزیوتیپ، با افزایش دروندادهای حسی از طریق کشش پوست، باعث کاهش زمان قدم یعنی افزایش در سرعت قدم برداشتن شد یا به تعبیر دیگر افزایش سرعت گام برداری شد که نشان دهنده ی آگاهی بیشتر این بیماران از وضعیت پا و اطمینان بیشتر برای افزایش سرعت گام می باشد.