بررسی مشروعیت تحریم های یکجانبه آمریکا در دوران پسابرجام از منظر حقوق بین الملل

 تحریم یکی از ابزارهای اجبار کننده بین‌المللی دولت‌ها برای تغییر در رفتار آنهاست. این ابزار در واقع مبتنی بر نفی اصل برابری دولت‌هاست که یک یا چند کشور علیه دیگری وضع و از او می‌خواهند تا تغییرات اساسی و بنیادین در ساختارها، هنجارها و رفتارهایش اعمال کند. جمهوری اسلامی ایران از زمان تاسیس، مورد تحریم‌های یکجانبه ایالات متحده و متحدان غربی‌اش قرار گرفته و امروزه سخت‌ترین تحریم‌ها بر آن اعمال شده است. این تحریم‌های اقتصادی با تحت‌الشعاع قرار دادن ابعاد مختلف حقوق بشر تاثیرات سوء بسیاری بر شهروندان برجای می‌گذارد. این نوع تحریم‌ها، ناقض اصل همزیستی مسالمت-آمیز در روابط بین‌الملل است که مستلزم احترام به اصول سیاسی حقوق بین‌الملل یعنی تساوی حقوق، عدم مداخله، همکاری و دوستی، احترام به استقلال و تمامیت ارضی دولت‌ها در میان اعضای جامعه بین‌المللی است. بدون تردید تحریم‌های یکجانبه آمریکا مغایر با تضمین صلح و امنیت جهانی، همبستگی ملل، به رسمیت شناختن حق تعیین آزادانه سرنوشت و عدم توسل به زور در روابط بین‌المللی در پرتو منشور سازمان ملل متحد است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی تبیین شده که تحریم‌های اقتصادی یکجانبه آمریکا و حتی تحریم‌هایی که در چارچوب شورای امنیت صورت گرفته، ابعاد مختلف حقوق مندرج در اسناد بین‌المللی حقوق بشر من‌جمله حق حیات را تضییع کرده و سطح آموزش، رفاه و بهداشت را در زمینه‌هایی مثل حق کار، غذا، استانداردهای زندگی مطلوب، توسعه و تعیین سرنوشت و... تحت‌الشعاع بسیار قرار داده است.