بررسی نقش تمایزیافتگی خود در پیش بینی الگوهای ارتباطی: نقش واسطه ای سرمایه های روانشناختی

ارتباط موثر بین زوجین به طور گسترده ای به عنوان جز موثری از رابطه ی زناشویی موفق شناخته می شود و نارضایتی از رابطه یکی از رایج ترین دلیل زوجین برای مراجعه به زوج‎درمانی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تمایزیافتگی خود با واسطه گری سرمایه های روان شناختی در پیش بینی الگوهای ارتباطی زنان بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی 250 نفر زن متاهل ساکن مشهد به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر الگوهای ارتباطی زوجین، سرمایه های روان شناختی و تمایزیافتگی خود مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد بین سرمایه های روان شناختی و الگوی ارتباط سازنده، الگوی کناره گیری-توقع، و الگوی اجتناب متقابل، تمایزیافتگی و الگوی ارتباط سازنده، الگوی کناره گیری-توقع و الگوی اجتناب متقابل، همبستگی معناداری به دست آمد. همچنین، آزمون بوت استراپ، نقش میانجی سرمایه های روان شناختی را در رابطه بین تمایزیافتگی و الگوهای ارتباطی تایید کرد. در مجموع، نتایج پژوهش حاضر نشان داد الگوهای ارتباطی زناشویی از طریق تمایزیافتگی و سرمایه های روان شناختی قابل پیش بینی است و تمایزیافتگی با میانجی گری سرمایه های روان شناختی با الگوهای ارتباطی مرتبط است. سرمایه های روان شناختی یکی از متغیرهای اثرگذار بر کیفیت رابطه زناشویی و نحوه تعاملات زناشویی است.