تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر ActRIIB میوکارد بطن چپ و سطوح پلاسمایی GDF11 و GDF8 در موش های صحرایی نر پیر

 تمرینات ورزشی با تغییر غلظت فاکتورهای رشدی و گیرنده های آن، ممکن است تاثیرات مفیدی بر عضله قلبی داشته باشند و بروز نارسایی قلبی را کاهش دهند. از این رو هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر ActRIIB میوکارد بطن چپ و سطوح پلاسمایی GDF11 و GDF8 در موش های صحرایی نر پیر بود.

تعداد 14 سر موش صحرایی نر پیر با محدوده سنی24 تا 27 ماه پس از طی دوره آشناسازی، به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (هفت سر) و تمرین (هفت سر) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی، شامل هشت هفته و هفته ای پنج جلسه صعود از یک نردبان یک متری بود. GDF11 و GDF8 سرم به روش الایزا و ActRIIB بافت بطن چپ به روش IHC اندازه گیری شد. داده های به دست آمده از آزمون  tمستقل، در سطح معناداری کمتر از 05/0 با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.

مقایسه بین گروهی، اختلاف معناداری، در بین گروه های تمرین و کنترل در متغیرهای GDF11 (001/0≥p)، GDF8/GDF11 (001/0≥p)، GDF8 (027/0≥p) و وزن قلب (031/0≥p) نشان داد اما اختلاف معناداری در ActRIIβ میوکارد مشاهده نشد (05/0<p).

به نظر می رسد تمرینات مقاومتی با اثرات مطلوب بر عوامل رشدی در هایپرتروفی فیزیولوژیک قلبی سالمندان موثر است. از این رو از این تمرینات می توان در راستای کاهش بروز نارسایی قلبی بهره برد. با این حال، باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.