نشانگرهای فراگفتمانی در یک پیکره زبانی زبان آموزان: مورد زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی

از اواخر دهه 1980، موارد مختلفی در تحقیقات مرتبط با پیکره های زبانی زبان آموزان توسط محققان مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به اهمیت نقش نشانگرهای فراگفتمانی در هدایت کلام آکادمیک، بررسی استفاده از آنها در انشاهای آکادمیک زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی نیازمند تحلیل جدی تری است. از این رو، مطالعه ی پیش روی گزارشگر یک تحقیق پیکره بنیاد از بکارگیری نشانگرهای فراگفتمانی در انشاهای آکادمیک زبان آموزان ایرانی دارای بسندگی زبانی سطح متوسط در حال تحصیل در رشته های زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی در ایران است. بدین منظور، بر اساس مدل هایلند (2005)، استفاده از نشانگرهای فراگفتمانی در پیکره ای متشکل از زبان انگلیسی نوشتاری زبان آموزان ایرانی که به تازگی جمع آوری شده است بررسی شده و با یک پیکره نظیر بومی زبان های انگلیسی زبان (بخشی از پیکره انگلیسی نوشتاری آکادمیک بریتانیایی) مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها حاکی از کاربرد بیش از حد نشانگرهای تعاملی و تبادلی فراگفتمانی و نیز از کاربرد بیش از حد و کاربرد کم زیرمقوله های نشانگرهای فراگفتمانی (گزاره ها، نقش نماهای قالبی، عبارات احتیاط آمیز، نقش نماهای نگرشی و غیره) در انشاهای آکادمیک توصیفی دانشجویان ایرانی نسبت به بومی زبان های زبان انگلیسی بوده است. همچنین در میان ایرانی ها، نشانگرهای تبادلی فراگفتمانی و در میان بومی زبان ها، نشانگرهای تعاملی فراگفتمانی بیشتر مورد استفاده قرار گفته اند. پیشنهاداتی در راستای توضیح چنین نیمرخی از استفاده از نشانگرهای فراگفتمانی در بین ایرانی ها از جمله نقش تفاوت های فرهنگی بین ایرانی ها و انگلیسی زبان ها در بکارگیری چنین نشانگرهای فراگفتمانی ای، نقش تدریس پیشین، و غیره ارایه شده است. در انتها،  پیامدهای نتایج در امر آموزش زبان انگلیسی در ایران از جمله نیاز به تدریس مستقیم نشانگرهای فراگفتمانی بر حسب ژانر (گونه نوشتاری) مورد نظر مورد بحث قرار گرفته است.