بررسی ارتباط افسردگی، اضطراب و استرس با حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با فشارها و چالش های مهمی مواجه می باشند که ممکن است آن ها را در معرض مشکلات روان شناختی متفاوتی قرار دهد و منجر به گرایش بیشتر آن ها در استفاده از رفتارهای پرخاشگرانه و استفاده کمتر از خدمات درمانی و برنامه های ارایه شده برای کودکان شود. این امر تاثیر منفی بر رشد کودکان می گذارد و موجب ایجاد رفتارهای مخرب بیشتری در آنان می شود. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط افسردگی، اضطراب و استرس با حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی به طور هم زمان در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم پرداخت.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، 47 نفر از مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسش نامه های اضطراب، افسردگی، استرس، حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی را تکمیل کردند.

ضریب همبستگی Pearson نشان داد که بین نمره رضایت از زندگی با نمرات افسردگی، اضطراب و استرس ارتباط معنی داری وجود نداشت (050/0 < P). رابطه معکوس و معنی داری بین نمره حمایت اجتماعی با نمرات افسردگی (020/0 = P)، اضطراب (040/0 = P) و استرس (020/0 = P) مشاهده گردید. همچنین، بین نمره رضایت از زندگی و حمایت اجتماعی رابطه مستقیمی وجود داشت (323/0 = r، 010/0 = P).

افزایش حمایت اجتماعی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم منجر به افزایش رضایت از زندگی و کاهش افسردگی، اضطراب و استرس آن ها می شود. ارتقای حمایت اجتماعی این مادران ضروری به نظر می رسد.