تاثیر دو مدل تمرینی تی آر ایکس بر توان بی هوازی و ترکیب بدنی ورزشکاران جوان و نوجوان تکواندو

تمرینات تی آر ایکس جزو تمرینات مقاومتی نوین محسوب می شود که در افزایش توان، قدرت، تعادل و پایدار سازی ساختار بدنی نقش داشته و باعث افزایش هماهنگی عصبی-عضلانی می شود. هدف این پژوهش تعیین تاثیر دو مدل تمرینی تی آر ایکس بر روی توان بی هوازی و ترکیب بدنی ورزشکاران جوان و نوجوان تکواندو بود. 36 پسر جوان و نوجوان تکواندوکار با میانگین سنی 040/6±14/17 سال به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند و به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات تی آر ایکس به صورت تمرینات اینتروال شدید (TH) (TRX-HIIT)، تمرینات تی آر ایکس به تنهایی(TRX) (T) و گروه کنترل تقسیم شدند که هرگروه شامل 12 نفر بود. پس از بررسی نرمال بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنف، به منظور تعیین تفاوت های درون گروهی از آزمون T وابسته و برای تعیین تفاوت های بین گروه ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد (05/0≤p). در هر دو گروه تمرین افزایش معنی داری در توان بی هوازی شرکت کننده ها مشاهده گردید که این افزایش در توان بی هوازی در گروه TH به صورت قابل ملاحظه ای بیشتر بود (001/0 =P). همچنین، در هر دو گروه تمرینی پس از 5 هفته تمرین کاهش معنی داری در درصد چربی بدن (ترکیب بدن) مشاهده گردید (001/0= P). نتایج این پژوهش نشان داد تکواندوکاران و مربیان تکوندو می توانند از هر دو مدل تمرینی برای افزایش توان بی هوازی و کاهش درصد چربی بدن استفاده کنند.