مقایسه سطوح سرمی ارکسین A بین افراد مبتلا و غیرمبتلا به کوه گرفتگی حاد

کوه گرفتگی حاد معمولا پس از صعود افراد سازگاری نیافته به ارتفاع بالاتر از 2500 متر رخ می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه سطوح سرمی ارکسینA در افراد مبتلا و غیرمبتلا به کوه گرفتگی حاد بود. بدین منظور تعداد 14 آزمودنی زن و مرد به طور داوطلبانه در پژوهش شرکت نمودند. آزمودنی ها ساعت نه از شهر تهران با استفاده از تله کابین توچال به ارتفاع 3700 متری منتقل شدند و از آنجا پس از حدود 20 دقیقه کوه پیمایی سبک به جانپناه قله توچال به ارتفاع حدود 3960 متری رسیدند. نمونه گیری خون برای اندازه گیری سطوح سرمی ارکسینA در سه مرحله انجام شد: پیش از صعود در شهر تهران، 30 دقیقه پس از رسیدن به ارتفاع 3960 متری و 24 ساعت پس از اقامت در ارتفاع. ملاک تشخیص کوه گرفتگی حاد کسب دست کم سه امتیاز از پرسشنامه لیک لوییس به شرط داشتن سردرد بود. نیمی از آزمودنی ها (7=n) به کوه گرفتگی حاد مبتلا شدند. آزمون تی مستقل نشان داد آزمودنی هایی که در ارتفاع به کوه گرفتگی حاد مبتلا شدند، به طور معناداری سطوح ارکسین A پایین تری در تهران داشتند (044/0=p). اما، پس از گذشت 30 دقیقه و نیز 24 ساعت در ارتفاع، سطوح ارکسین A مبتلایان و غیرمبتلایان تفاوت معناداری نداشت (به ترتیب 08/0=p و 10/0=p). سطوح ارکسین A در تهران و همچنین30 دقیقه پس از رسیدن به ارتفاع، همبستگی منفی معناداری با امتیاز پرسشنامه لیک لوییس داشتند (به ترتیب 025/0=p و 044/0=p). در نتیجه گیری کلی می توان سطوح سرمی ارکسین A در ارتفاع پایین را به عنوان شاخصی برای شناسایی افراد مستعد به کوه گرفتگی حاد در ارتفاع بالا در نظر گرفت.