میزان مرگ و میر کوتاه مدت و طوالنی مدت در بیماران دچار سپسیس شدید/ شوک سپتیک در مراکز با مقاومت آنتیبیوتیکی پایین

سپسیس که پاسخ التهابی منتشر به عفونت شدید می‌باشد، از عوامل مهم مرگ‌ومیر در بیماران بستری می‌باشد. در پی استقرار عفونت، مراحل سپسیس، سپسیس شدید یا سندرم سپسیس و در نهایت شوک سپتیک ممکن است دیده شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان مرگ‌ومیر کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت در بیماران دچار سپسیس شدید و شوک سپتیک در مراکز با مقاومت آنتی‌بیوتیکی پایین می‌باشد.

روش‌کار: 

در این مطالعه بررسی مقطعی، از تمامی بیماران نمونه کشت خون و نمونه خون محیطی جهت انجام آزمایش‌های پاراکلینیکی تهیه شد. ارزیابی شدت سپسیس شدید و شوک سپتیک توسط معیارهای بالینی آپاچه 2 (APACHE II) و سوفا (SOFA) انجام شد. عوامل خطر سپسیس و عوامل اولیه ایجاد سپسیس مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‌ها:

 از 100 بیمار مورد مطالعه، 55 درصد سپسیس شدید و 45 درصد شوک سپتیک داشتند. به طور معنی‌داری مقادیر سوفا 24 ساعته و سوفا 96 ساعته در بیماران مبتلا به شوک سپتیک بالاتر می‌باشد. در یافته‌های بالینی بیماران، بیشترین فراوانی علت اولیه سپسیس مربوط به عفونت‌های شکمی با فراوانی 42 درصد بود. نتیجه کشت خون در 53 درصد بیماران مثبت تایید شده بود. شایع‌ترین پاتوژن ایزوله شده مربوط به اشریشیا کولای با فراوانی 66 درصد بود. مرگ‌ومیر کوتاه مدت برابر 29 درصد و مرگ‌ومیر طولانی‌مدت برابر 2/28 درصد بود.

نتیجه‌گیری:

 عوامل خطر اصلی تاثیرگذار در مرگ‌ومیر بیماران مبتلا به سپسیس شدید و شوک سپتیک مربوط به سن، بیماری‌های قلبی عروقی، فشارخون بالا، ضعف سیستم ایمنی و معیار سوفا بود.