اثر اسانس های رازیانه و زنیان بر متابولیت های خون و آسیب شناسی بافت کبد و کلیه در موش صحرایی ویستار تحت شرایط تنش القایی دگزامتازون

در شرایط تنش، غلظت کورتیکوییدهای خون افزایش می یابد که می تواند بر سلامت عمومی بدن و عملکرد اندام های حیاتی از جمله کبد و کلیه ها تاثیر گذارد. مصرف برخی آنتی اکسیدان های گیاهی احتمالا می تواند بر آسیب های متابولیکی ناشی از تنش تاثیر داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر اسانس های رازیانه و زنیان بر متابولیت های خون و آسیب های بافتی ناشی از تنش القایی در موش صحرایی بود. از 40 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار در پنج تیمار استفاده شد: 1- بدون تنش، بدون مصرف مکمل، 2- تنش بدون مصرف مکمل، 3- تنش با مصرف اسانس رازیانه، 4- تنش با مصرف اسانس زنیان، 5-تنش با مصرف مخلوط اسانس های رازیانه و زنیان. برای القای تنش، دگزامتازون تزریق شد (داخل ماهیچه ی ران، 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و اسانس های رازیانه، زنیان و مخلوط آن ها گاواژ شدند. در پایان، نمونه خون موش های صحرایی گرفته شد و سپس از کبد و کلیه ها نمونه برداری انجام شد. القای تنش، فعالیت ALT و AST خون را افزایش داد، اما مصرف هر یک از اسانس ها و مخلوط آنها فعالیت این آنزیم ها را کاهش داد. با مصرف اسانس رازیانه، واکویل های بافت کبد بشدت کاهش یافت و ادم و تجمع چربی کمتر شد. در گروه تنش آثار دژنره شدن هیدروپیک در سیتوپلاسم سلول های جدار توبول ها مشاهده شد. اما، در گروه مصرف کننده ی اسانس رازیانه گلومرول ها ظاهر طبیعی داشتند و ادم سلولی کاهش یافت. مصرف اسانس های گیاهی (بویژه رازیانه) بر بهبود سلامت کبد و کلیه ها و رفع آسیب های بافتی ناشی از تنش در موش صحرایی اثر مثبت داشت. در شرایط تنش، غلظت کورتیکوییدهای خون افزایش می یابد که می تواند بر سلامت عمومی بدن و عملکرد اندام های حیاتی از جمله کبد و کلیه ها تاثیر گذارد. مصرف برخی آنتی اکسیدان های گیاهی احتمالا می تواند بر آسیب های متابولیکی ناشی از تنش تاثیر داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر اسانس های رازیانه و زنیان بر متابولیت های خون و آسیب های بافتی ناشی از تنش در شرایط تنش، غلظت کورتیکوییدهای خون افزایش می ی یابد که می تواند بر سلامت عمومی بدن و عملکرد اندام های حیاتی از جمله کبد و کلیه ها تاثیر گذارد. مصرف برخی آنتی اکسیدان های گیاهی احتمالا می تواند بر آسیب های متابولیکی ناشی از تنش تاثیر داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر اسانس های رازیانه و زنیان بر متابولیت های خون و آسیب های بافتی ناشی از تنش القایی در موش صحرایی بود. از 40 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار در پنج تیمار استفاده شد: 1- بدون تنش، بدون مصرف مکمل، 2- تنش بدون مصرف مکمل، 3- تنش با مصرف اسانس رازیانه، 4- تنش با مصرف اسانس زنیان، 5-تنش با مصرف مخلوط اسانس های رازیانه و زنیان. برای القای تنش، دگزامتازون تزریق شد (داخل ماهیچه ی ران، 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و اسانس های رازیانه، زنیان و مخلوط آن ها گاواژ شدند. در پایان، نمونه خون موش های صحرایی گرفته شد و سپس از کبد و کلیه ها نمونه برداری انجام شد. القای تنش، فعالیت ALT و AST خون را افزایش داد، اما مصرف هر یک از اسانس ها و مخلوط آنها فعالیت این آنزیم ها را کاهش داد. با مصرف اسانس رازیانه، واکویل های بافت کبد بشدت کاهش یافت و ادم و تجمع چربی کمتر شد. در گروه تنش آثار دژنره شدن هیدروپیک در سیتوپلاسم سلول های جدار توبول ها مشاهده شد. اما، در گروه مصرف کننده ی اسانس رازیانه گلومرول ها ظاهر طبیعی داشتند و ادم سلولی کاهش یافت. مصرف اسانس های گیاهی (بویژه رازیانه) بر بهبود سلامت کبد و کلیه ها و رفع آسیب های بافتی ناشی از تنش در موش صحرایی اثر مثبت داشت.   القایی در موش صحرایی بود. از 40 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار در پنج تیمار استفاده شد: 1- بدون تنش، بدون مصرف مکمل، 2- تنش بدون مصرف مکمل، 3- تنش با مصرف اسانس رازیانه، 4- تنش با مصرف اسانس زنیان، 5-تنش با مصرف مخلوط اسانس های رازیانه و زنیان. برای القای تنش، دگزامتازون تزریق شد (داخل ماهیچه ی ران، 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و اسانس های رازیانه، زنیان و مخلوط آن ها گاواژ شدند. در پایان، نمونه خون موش های صحرایی گرفته شد و سپس از کبد و کلیه ها نمونه برداری انجام شد. القای تنش، فعالیت ALT و AST خون را افزایش داد، اما مصرف هر یک از اسانس ها و مخلوط آنها فعالیت این آنزیم ها را کاهش داد. با مصرف اسانس رازیانه، واکویل های بافت کبد بشدت کاهش یافت و ادم و تجمع چربی کمتر شد. در گروه تنش آثار دژنره شدن هیدروپیک در سیتوپلاسم سلول های جدار توبول ها مشاهده شد. اما، در گروه مصرف کننده ی اسانس رازیانه گلومرول ها ظاهر طبیعی داشتند و ادم سلولی کاهش یافت. مصرف اسانس های گیاهی (بویژه رازیانه) بر بهبود سلامت کبد و کلیه ها و رفع آسیب های بافتی ناشی از تنش در موش صحرایی اثر مثبت داشت.