جایگاه مطالعات افراطی گری در روابط بین الملل

این مقاله تلاش دارد به واکاوی جایگاه مطالعات افراطی‌گری در روابط بین‌الملل با توجه به مفاد دروس کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه‌های امریکا و اروپا بپردازد. در پاسخ به این پرسش که رویکرد مراکز آموزشی به مطالعات افراطی‌گری اعم از خشونت‌آمیز و غیر خشونت‌آمیز در روابط بین‌الملل چیست، نگارنده به تبیین این موضوع از دو منظر روشی و محتوایی می‌پردازد. از منظر روشی می‌توان به رویکردهای مبتنی بر تحلیل روندهای بین‌المللی بر اساس آینده‌پژوهی، مطالعات پوزیتیویستی، مطالعات انتقادی، مطالعات تطبیقی، مطالعات موردی، مطالعات منطقه‌ای، مطالعات میان‌رشته‌ای، و تمرین‌های عملی شبیه‌سازی در روابط بین‌الملل اشاره کرد. از منظر محتوایی، دانشگاه‌های غرب تلاش داشته‌اند از منظرهای مختلف فلسفی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، روانشناختی، فرهنگی، دینی، ارتباطاتی و امنیتی به مداقه در مطالعات افراطی‌گری بپردازند. در این زمینه میتوان به رشته‌های مطالعات توسعه بین‌المللی، مطالعات منازعات و بحران‌های بین‌المللی، اقتصاد سیاسی بین‌الملل، مطالعات بینادینی، مطالعات زنان، مطالعات روانشناختی، مطالعات تروریسم‌شناسی، مطالعات پوپولیسم‌شناسی، مطالعات ارتباطاتی، مطالعات جهانی‌شدن، مطالعات امنیت بین‌الملل، و مطالعات جامعه‌شناختی پلیس اشاره کرد. لذا مقاله حاضر در نظر دارد زوایای گوناگون به مطالعات افراطی‌گری و رویکردهای مختلف پژوهشی و آموزشی به این پدیده در روابط بین‌الملل را مورد مداقه قرار دهد.