اثر روایت نویسی بر شدت استرس همراهان بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

نوشتن در مورد هیجان ها و نگرانی ها، سبب بهبود در عملکرد سیستم خودمختار، سیستم ایمنی و سلامت جسمی و روانی می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر روایت نویسی بر شدت استرس همراهان بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه انجام شد.

این کارآزمایی بالینی یک سوکور روی 106 همراه بیمار بزرگسال بستری در بخش های مراقبت های ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شد. همراهان بیمار در دو گروه 53 نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش استرس (DASS21) جمع آوری شدند. مداخله در این مطالعه شامل مکتوب نمودن احساسات، افکار و تجربیات در خصوص مسایل مرتبط با بیمار بستری و بخش مراقبت ویژه به صورت روزانه به مدت هفت روز در دفترچه برای گروه مداخله بود.

یافته ها:

 میانگین و انحراف معیار شدت استرس کلی به دنبال مداخله، به صورت معنی داری در گروه مداخله (7.89±22.64 در مقابل 8.2±17.15) کاهش یافت (P<0.05). در سه حیطه استرس، اضطراب و افسردگی بین دو گروه مطالعه، ارتباط آماری معنی دار دیده شد (P<0.05).

نتیجه گیری: 

روایت نویسی باعث کاهش شدت استرس در همراهان بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه می گردد.