مدل های ارزیابی پویای موثر در فراگیری هم آیندهای واژگانی انگلیسی

نظربه اهمیت هم آیند های واژگانی، تلاش های گوناگونی برای یافتن راه آسان سازی یادگیری آنها انجام شده است. یکی از این تلاش ها به کارگیری مدل های ارزیابی پویا است. در این پژوهش، اثربخشی سه مدل ارزیابی پویا شامل مدل اندازه گیری پتانسیل یادگیری بوداف، ارزیابی پویای گروهی و مدل تجربه یادگیری با مداخله شدید بر یادگیری هم آیند های انگلیسی با آموزش عادی مقایسه شده است. به این منظور تعداد120 دانش آموز پسر دبیرستان علامه حلی 5 به صورت نمونه گیری آسان انتخاب شدند. یک آزمون درک هم آیند های واژگانی که توسط پژوهشگران طراحی شده و شامل یکصد پرسش بود به عنوان پیش آزمون مورداستفاده قرارگرفت. دانش آموزان به چهار گروه دست نخورده تقسیم شدند. سپس هریک از گروه ها به مدت 16 جلسه مورد آموزش متفاوت قرارگرفتند. یک آزمون چندگزینه ای و یک آزمون پرکردن جای خالی، هریک شامل 30 پرسش، به عنوان پس آزمون به کارگرفته شد. تحلیل داده ها بااستفاده از فرآیند تحلیل واریانس یک سویه نشان داد که هم در درک و هم در تولید هم آیند های انگلیسی، مدل تجربه یادگیری با مداخله فشرده، موثرتر از مدل های دیگر است. یافته های این پژوهش می تواند برای دانش آموزان، مدرسان، تهیه کنندگان مطالب درسی و نیز ارزیابان زبان کاربردهای سودمندی داشته باشد.