تاثیر ابعاد سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت و بهزیستی روانشناختی در اضطراب کرونا (کووید19) در دانشجویان دانشگاه آزاد شهر تبریز فروردین سال 1399

اضطراب ابتلا به بیماری یکی از نشانه های بالینی در بیماری های ویروسی مانند کرونا ویروس است که با تهدید سیستم دفاعی بدن می تواند زمینه ابتلا به بیماری را به وجود آورد. از این رو این پژوهش با هدف  بررسی نقش ابعاد سبک زندگی و بهزیستی روانشناختی در اضطراب کرونا در دانشجویان غیر از علوم پزشکی دانشگاه آزاد شهر تبریز سال 1399 انجام شد.

روش پژوهش به صورت تحلیلی از نوع همبستگی بود که 307 نفر از دانشجویان دانشگاه های استان آذربایجان شرقی از طریق فراخوان اینترنتی در پژوهش شرکت کردند و به پرسشنامه های اضطراب کرونا علی پور و همکاران(1398)، بهزیستی روانشناختی ریف(1989) و سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت واکر و همکاران(1987) پاسخ دادند؛ تحلیل داده ها با نرم افزار Spss-20 به روش رگرسیون گام به گام انجام گرفت.

نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام برای پیش بینی اضطراب کرونا نشان داد که از مولفه های بهزیستی روانشناختی؛ رشد شخصی و روابط با دیگران قادر به پیش بینی اضطراب کرونا بودند  و این متغیر به همراه متغیر رشد شخصی در مجموع 0/72 از واریانس متغیر اضطراب کرونا را تبیین کردند. همچنین از مولفه های سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت نیز مولفه های رشد معنوی و مسئولیت پذیری در سلامت قادر به پیش بینی اضطراب کرونا بودند و در مجموع 0/09 از واریانس متغیر اضطراب کرونا را تبیین کردند.

با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که ارتقاء رشد شخصی و معنوی و ارتباط مثبت و سازنده با دیگران و همچنین مسئولیت پذیری در سلامت می تواند اضطراب کرونا را به میزان معنی داری کم کند.