تاثیر تمرین مقاومتی بر مولفه های کنترل پاسچر در زنان مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابت نوع-2

نوروپاتی محیطی از جمله عوارض شایع بیماری دیابت است که می‌تواند منجر به اختلال در شاخص‌های کنترل پاسچر شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین مقاومتی بر تعادل، احتمال سقوط و توزیع فشار کف پا در زنان دیابتی نوع 2 مبتلا به نوروپاتی محیطی بود.

روش‌کار:

در یک کارآزمایی بالینی 30 بیمار مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابت نوع 2 پس از تایید وجود نوروپاتی دیابتی توسط پزشک متخصص به دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی مقاومتی دایره‌ای به مدت 12 هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 60-50% یک تکرار بیشینه شرکت کردند. تعادل دینامیک و استاتیک، کنترل پاسچر و احتمال سقوط قبل و بعد از مداخله ورزشی اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری پارامتریک با سطح معنی‌داری P>0.05 تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها:

تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری بهبود یافت (P=0.0001). همچنین، شاخص احتمال سقوط در گروه تجربی بعد از 12هفته تمرین مقاومتی به طور معنی‌داری کاهش یافت (P=0.0001). با این‌حال در شاخص توزیع فشار کف پا تغییر معنی‌داری پس از مداخله مشاهده نشد (P>0.05).

نتیجه‌گیری:

تمرین دایره‌ای در بهبود تعادل و کاهش خطر سقوط افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی موثر بود. بنابراین، این نوع تمرینات به عنوان یک مداخله غیر دارویی ایمن و موثر جهت بهبود تعادل، راه رفتن و پیشگیری از سقوط و زمین خوردن در کنار سایر مداخلات درمانی برای این افراد توصیه شود.