بررسی اثرات تحریک گیرنده های بتا2-آدرنرژیک در ناحیه قاعده ای-جانبی آمیگدال بر رفتارهای شبه-اضطرابی به دنبال استرس شوک الکتریکی کف پا در موش صحرایی نر

ناحیه قاعده ای-جانبی آمیگدال ساختار بسیار مهم در انسجام اطلاعات اضطراب می باشد. پیشنهاد شده است که ناحیه قاعده ای-جانبی آمیگدال، آوران های نورآدرنرژیک زیادی از هسته لوکوس سرلیوس دریافت می کند. علاوه بر این، استرس سبب افزایش ترشح نوراپی نفرین در ناحیه قاعده ای-جانبی آمیگدال می شود. بنابراین، در مطالعه حاضر، اثرات تحریک گیرنده های بتا2-آدرنرژیک در ناحیه قاعده ای-جانبی آمیگدال بر رفتارهای اضطرابی به دنبال استرس شوک الکتریکی بررسی می شود.

استرس شوک الکتریکی (10 هرتز، ولتاژ 40 میلی ولت به مدت 60 ثانیه) به کف پای حیوان به مدت 4 روز پشت سر هم اعمال شد. سالبوتامول (آگونیست گیرنده بتا2-آدرنرژیک، µg/rat4) به صورت دوطرفه در ناحیه قاعده ای-جانبی آمیگدال، 5 دقیقه قبل از شروع استرس در هر روز (به مدت 4 روز پشت سر هم) تزریق شد. رفتارهای اضطرابی، 24 ساعت بعد از آخرین روز استرس با استفاده از تست های ماز مرتفع بعلاوه ای شکل و جعبه باز ارزیابی شد.

استرس شوک الکتریکی سبب کاهش معنی دار زمان حضور و دفعات ورود به بازوی باز در تست ماز مرتفع شد. به طور مشابه، استرس سبب کاهش معنی دار دفعات ورود و زمان سپری شده در ناحیه مرکزی جعبه باز شد. هم چنین، استرس سبب کاهش معنی دار تعداد grooming و rearing شد. تزریق سالبوتامول سبب افزایش معنی دار زمان حضور و نیز دفعات ورود به بازوی باز در مقایسه با گروه استرس شد. هم چنین، سالبوتامول سبب افزایش زمان حضور در ناحیه مرکزی، دفعات ورود به ناحیه مرکزی، تعداد grooming و rearing، عبور از خطوط و مسافت کل طی شده شد.

گیرنده های بتا دو آدرنرژیک در ناحیه قاعده ای جانبی آمیگدال احتمالا واکنش های اضطرابی القا شده ناشی از استرس شوک الکتریکی را واسطه گری می کنند.