طراحی مدل علی سازگاری تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی با نقش واسطه ای سبک های اسنادی

سازگاری تحصیلی، حیطه ای خاص از مفهوم عام سازگاری است که به موضوع سازگار شدن فرد با دوره و رشته تحصیلی، محیط آموزشی و الزامات آن می پردازد. لذا پژوهش طراحی  مدل علی سازگاری تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی با نقش واسطه ای سبک های اسنادی بود.
روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و به طور خاص از نوع مدل یابی معادلات ساختاری و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت در سال تحصیلی 1399-1398 بود. نمونه آماری 600  نفر از این دانشجویان بود که  به روش نمونه گیری تصادفی از نوع خوشه ای چندمرحله انتخاب شدند و به پرسشنامه های سازگاری تحصیلی اندرسون و همکاران، ویژگی های شخصیت مک کری و کاستا، و سبک های اسنادی پترسون و سلیگمن پاسخ دادند. داده ها با تستهای آماری توصیفی، مدل یابی معادلات ساختاری، ضریب همبستگی، نرم افزار SPSS و AMOS انجام شد.
نتایج نشان داد روان نژندی و گشودگی به تجربه به صورت منفی و معنی دار و برون گرایی و وجدان مداری به صورت مثبت و معنی دار پیش بینی کننده سازگاری تحصیلی است. روان نژندی به صورت منفی و معنی دار و توافق پذیری و گشودگی به تجربه و وجدان مداری به صورت مثبت و معنی دار پیش بینی کننده اسنادهای مثبت می باشند. روان نژندی به صورت مثبت و معنی دار و برون گرایی، گشودگی به تجربه و وجدان مداری به صورت منفی و معنی دار پیش بینی کننده اسنادهای منفی می باشد. سبک های اسناد مثبت به صورت مثبت و سبک های اسناد منفی به صورت منفی و معنی دار پیش بینی کننده سازگاری تحصیلی می باشد. سرانجام اینکه نتایج نشان داد که روان نژندی، برون گرایی، توافق پذیری و وجدان مداری از طریق سبک های اسنادی می توانند سازگاری تحصیلی را به صورت غیرمستقیم و معنادار پیش بینی نمایند.
بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که سبک های اسنادی در ارتباط بین ویژگی های شخصیت و سازگاری تحصیلی دارای نقش واسطه ای معناداری است.