طراحی الگوی رقابت پذیری در صنعت خدمات ورزشی ایران

هدف از این پژوهش طراحی الگوی رقابت پذیری در صنعت خدمات ورزشی ایران بود.

روش شناسی: 

پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران و کارشناس سازمان های خدمات ورزشی، مربیان و متخصصان، صاحبان کسب و کار فعال در خدمات ورزشی بودند که نمونه آماری به صورت هدفمند و دردسترس انتخاب شدند (274 نفر). روایی پرسشنامه محقق ساخته توسط صاحب نظران (14 نفر)، تایید شد. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (97/0) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. برای بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار پی.ال.اس استفاده شده است.

نتایج نشان داد که اکوسیستم بازار دارای اثر مستقیم، مثبت و معنی داری بر مدیریت بازار (182/0)، ساخت بازار (725/0) و قابلیت بازار (216/0) می باشد. همچنین عامل ساخت بازار نیز اثر مستقیم، مثبت و معنی داری بر قابلیت بازار (660/0)، مدیریت بازار (664/0) و رقابت پذیری بازار (244/0) داشت. علاوه بر این عامل قابلیت بازار اثر مستقیم، مثبت و معنی داری بر رقابت پذیری بازار (366/0) دارد، اما اثر معنی داری بر مدیریت بازار (001/0) نداشت. در نهایت اثر متغیر مدیریت بازار نیز بر رقابت پذیری (173/0) مستقیم، مثبت و معنی داری بود.

براساس چارچوب طراحی و تبیین شده در این پژوهش می توان گفت که رقابت پذیری در بازار خدمات ورزشی نیازمند توسعه یافتگی اکوسیستم کسب و کار، چابکی ساختار بازار و قابلیت های کارکردی بازار می باشد اما در نهایت توسط مولفه های مدیریت بازار صورت می گیرد.