نقش علی عوامل زیستی - روانی بر اضطراب اجتماعی دانشجویان

با توجه به شیوع بالای اختلال اضطراب اجتماعی هدف از اجرای این پژوهش تعیین روابط ساختاری عوامل زیستی - روانی موثر بر اضطراب اجتماعی بود که در آن نقش عواملی همچون حساسیت سیستم بازداری رفتاری، توجه معطوف بر خود، برداشت منفی از خود، بدتنظیمی هیجان و حساسیت اضطرابی بر اضطراب اجتماعی در قالب یک مدل ساختاری مورد مطالعه قرارگرفت.

مطالعه حاضر از نوع همبستگی با رویکرد تحلیل مسیر بود که در آن، متغیرهای مورد مطالعه با اجرای پرسشنامه های علایم اضطراب اجتماعی واتسون و همکاران، خودپنداره بک، کانون توجه وودی و همکاران، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان و مقیاس حساسیت اضطرابی فلوید روی 408 (208 دختر و 200 پسر) دانشجوی مشغول به تحصیل دانشگاه تبریز مورد اندازه گیری قرار گرفتند. داده ها با استفاده نرم افزارهای آماری «اس. پی. اس. اس.» و آموس  به روش های رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر بررسی شدند.

نتایج تحلیل مسیر نشان داد که بین حساسیت بالای سیستم بازداری رفتاری، توجه معطوف بر خود، برداشت منفی از خود، بدتنظیمی هیجانی، حساسیت اضطرابی و اضطراب اجتماعی، با درصد بالایی از معناداری رابطه مثبت وجود دارد و از سویی برداشت منفی از خود، توجه معطوف بر خود، ضعف در تنطیم هیجان و حساسیت اضطرابی به عنوان متغیرهای میانجی در این مدل نقش معناداری ایفا می کنند. برازش مطلوب مدل مشاهده شده با مدل نظری حاکی از آن است که این عوامل قادرند به صورت مستقیم و غیرمستقیم اضطراب اجتماعی را به طور معنی دار پیش بینی کرده و تبیین نمایند.

بحث و نتیجه گیری:

 بر این اساس می توان نتیجه گرفت که تقلیل عوامل موثر در بروز اضطراب اجتماعی به عوامل روانشناختی و نادیده انگاری عوامل زیستی و شخصیتی ساده انگارانه بوده، لذا منطقی است در فرایندهای سبب شناسی و درمان رویکردی جامع تر اتخاذ گردد.