بازخوانی مسئله امنیت فرهنگی در نظام سیاسی مردم سالاری دینی (با تاکید بر بینش، نگرش و کنش مقام معظم رهبری)

بنا بر مدنی الطبع بودن نوع بشر، امنیت به عنوان یک مقوله فطری در طول تاریخ در ابعاد و سطوح مختلف، مورد توجه همه نظام ها سیاسی، ادیان، مکاتب و ایدیولوژی ها بوده است. تثبیت، نهادینگی و دغدغه مندی مسئله امنیت در ابعاد و سطوح مختلف آن به طور اخص بعد فرهنگی در سطح جامعه، نقش غیره قابل انکاری در پایداری و ضرورت نظم اجتماعی، حیات سیاسی مطلوب و دست یابی به پیشرفت و توسعه مادی معنوی در همه نظام های سیاسی دارد و داشته است .در این پژوهش تلاش شده است تا با روش توصیفی تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای اسنادی با تحلیل بیانات رهبر انقلاب به واشکافی و تحلیل مقوله امنیت فرهنگی در نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران پرداخته شود. در این راستا مساعی برآن است به این سوال پاسخ دهد که در منظومه فکری و نگاه مدیریتی مقام معظم رهبری، امنیت فرهنگی چه جایگاهی دارد؟ نسبت فرهنگ وامنیت چگونه ارزیابی می شود؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است که فرهنگ همواره در تیوری ها و نظریه پردازی های مدیریت اجتماعی، به عنوان محوریت و شاکله ساختاردهی و سازماندهی نظام اجتماعی مطرح بوده است، اخیرا با مطرح شدن پاردایم جهانی شدن فرهنگ و رشد فناوری های ارتباطی اطلاعاتی، بر اهمیت آن افزوده شده است. انقلاب اسلامی ایران به عنوان حرکت و جنبشی فرهنگی به این مسئله به صورت ویژه توجه داشته است. در بیانات و آثار مختلف رهبر انقلاب، اغلب نابسامانی ها، معضلات و ناهنجاری های اجتماعی، معلول اختلال و هرج مرج موجود در قرارگاه فرهنگی کشور بوده؛ از این رو با تکیه بر مبانی هستی شناسی، انسان شناسی اسلامی، تزریق امنیت فرهنگی و برون رفت از وضعیت موجود با اخلاق محوری، معنویت گستری، عقلانیت، در قالب کار جهادی، خدمت محوری، سبک زندگی ایرانی   اسلامی، تمدن نوین اسلامی، آتش به اختیار بودن همه اقشار جامعه امکان پذیراست.