احساس گناه و اضطراب در سالمندان: نقش نگرانی های وجودی

احساس گناه و اضطراب بخشی از تجربه های مهم انسان به ویژه در دوره سالمندی است که می تواند سلامت روان آنها را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو شناسایی عوامل اثرگذار بر آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین این پژوهش با هدف پیش بینی احساس گناه و اضطراب بر اساس نگرانی های وجودی در سالمندان صورت پذیرفت. پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل سالمندان غیرمقیم در سرای سالمندان مناطق یک، سه، و پنج شهر تهران در سال 1398 بود که از جامعه مورد نظر ، نمونه ای به حجم 150 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اضطراب هستی مسعودی ثانی و همکاران، احساس گناه کوگلر و جونز، و اضطراب کتل بود. داده‏ های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد و نتایج نشان داد که احساس مسئولیت و اضطراب مرگ با احساس گناه رابطه مثبت و معنادار دارند، نگرانی های وجودی (احساس بی معنایی، احساس مسئولیت، احساس تنهایی و اضطراب مرگ) با اضطراب رابطه مثبت و معنادار دارند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان نشان داد که نگرانی های وجودی حدود 11 درصد از واریانس احساس گناه و حدود 22 درصد از واریانس اضطراب را تبیین می کنند. بنابراین با توجه به یافته های این پژوهش، می توان گفت به کارگیری تدابیری در جهت کاهش نگرانی های وجودی سالمندان، اقدام موثری برای کاهش احساس گناه و اضطراب آنان است.