اثر راه رفتن روی شن بر هم انقباضی عضلات اندام تحتانی افراد دارای Over-pronated foot

پرونیشن پا به عنوان یک حرکت ترکیبی بیان شده است که در زنجیره حرکتی باز شامل اورژن، آبداکشن و دورسی‌فلکشن مچ پا است. وجود Over-pronated foot مناسب نیست، به این دلیل که می‌تواند منجر به آسیب‌های مختلفی در اندام تحتانی گردد. هدف از پژوهش حاضر، اثر راه رفتن روی شن بر هم‌ انقباضی عضلات اندام تحتانی افراد دارای Over-pronated foot بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی و آزمایشگاهی بود. نمونه‌های آماری پژوهش حاضر شامل 30 فرد سالم و 30 فرد با Over-pronated foot بودند که داوطلب شرکت در این مطالعه شدند. از دستگاه الکترومایوگرافی 8 کاناله و با الکترود سطحی فعالیت عضلات طی راه رفتن روی شن ثبت شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه جهت تحلیل آماری در سطح معنی‌داری P<0/05 استفاده شد.

یافته‌ها کاهش معنی‌داری را در directed co-contraction مچ پا (P<0/001) در فاز جداشدن پنجه پا طی راه رفتن روی شن نسبت به سطح زمین در دو گروه نشان داد. سایر مولفه‌های هم‌انقباضی مچ پا هیچگونه اختلاف معنی‌داری را طی فاز‌های راه رفتن روی شن نشان نداد (P<0/05).

با توجه به میزان هم‌انقباضی عضلات مفصل مچ پا در مراحل مختلف استانس و مقایسه آن بین دو گروه، افراد Over-pronated foot طی راه رفتن روی شن کاهش معنی‌داری را در directed co-contraction مچ پا نشان دادند. با توجه به اینکه عضلات ساق افراد دچار Over-pronated foot میزان هم انقباضی بیشتری از خود نشان می‌دهند این کاهش directed co-contraction مچ پا طی راه رفتن روی شن نشان از اثر مثبت شن است. البته مطالعات بیشتری لازم است تا مکانیسم اثر دقیق راه رفتن روی شن ارزیابی شود.