مقایسه احساس تنهایی، تمایزیافتگی خود و نشانه های روان نژندی در افراد با و بدون درمان ارتودنسی

بدن و نگرانی نسبت آن به یکی از مهم ترین نگرانی ها و دل مشغولی ها در زندگی افراد به ویژه جوانان تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه احساس تنهایی، تمایزیافتگی خود و نشانه های روان نژندی در افراد با و بدون درمان ارتودنسی بود.

روش پژوهش حاضر، علی-مقایسه ای از نوع مقطعی می باشد. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل کلیه افرادی که در بازده زمانی دی ماه تا اسفندماه سال 1397 به مراکز دندان پزشکی شهرستان اهواز مراجعه کرده بودند. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 80 نفر (دو گروه 40 نفره) از جامعه آماری بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند که بازه ی سنی آن ها 19 تا 40 سال بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه احساس تنهایی دی توماسو، برانن و بست، فرم کوتاه شده پرسشنامه تمایزیافتگی خود دریک و فرم کوتاه پرسشنامه ی تجدیدنظر شده ی نشانه های روان نژندی نیو (NEO-PI-R) استفاده شده است.

یافته ها: 

نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد بین افراد با و بدون تقاضای ارتودنسی در احساس تنهایی کل (6/9=F، 001/0>p) و مولفه های آن؛ در تمایزیافتگی خود (9/8=F، 001/0>p) و مولفه های و در نشانه های روان نژندی (1/9=F، 001/0>p) تفاوت معناداری وجود دارد؛ اما در مولفه های احساس تنهایی اجتماعی (1/2=F، 1/0>p) و برش هیجانی (08/1=F، 3/0>p) بین افراد با و بدون تقاضای ارتودنسی تفاوت معناداری به دست نیامد.

نتیجه گیری: 

پیشنهاد می گردد با غربال گری و شناسایی مراجعه کنندگان به مراکز ارتودنسی، افرادی که ازنظر روانی دچار مشکلاتی هستند و ازنظر جسمی مشکلی ندارند را افراد نیازمند به درمان ارتودنسی شناسایی و تحت نظر و درمان روان شناختی قرار گیرند.