نابرابری اقتصادی- اجتماعی و سلامت روان در تهران

شناخت و تحلیل عوامل اقتصادی- اجتماعی اثرگذار بر سلامت روان می تواند از جنبه سیاستگذاری در حوزه سلامت روان برای ساکنان کلان شهرها مورد توجه قرار گیرد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط عوامل اقتصادی- اجتماعی با سلامت روان خانوارهای ساکن کلان شهر تهران بود.

این مطالعه یک پژوهش توصیفی- تحلیلی در قالب مطالعه مقطعی بود. در این مطالعه 650 خانوار با استفاده از روش نمونه گیری ترکیبی از مناطق 22 گانه شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. سنجه های سلامت روان با استفاده از پرسشنامه استاندارد 36-SF و سنجه های اقتصادی- اجتماعی خانوار با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شدند. روایی صوری پرسشنامه به روش کیفی و روایی محتوایی به روش کمی اندازه گیری شد. برای بررسی پایایی، از روش آزمون- بازآزمون استفاده شد. برای تحلیل داده ها از برآورد مدل های رگرسیونی به روش حداقل مربعات معمولی OLS  و روش حداقل مربعات وزنی WLS  استفاده شد. محاسبه ها با نرم افزار Stata نسخه 14 انجام شد.

یافته ها: 

از بین متغیرهای اقتصادی-اجتماعی مورد بررسی، چهار متغیر شامل سال های تحصیل، رفتارهای بهداشتی (فعالیت فیزیکی منظم، عادت های غذایی سالم)، عدم استعمال دخانیات، و سرمایه اجتماعی ارتباط مثبت و معنی داری با تمام سنجه های سلامت روان (نقش اجتماعی، عدم وجود اختلال های  هیجانی، سلامت روان و سرزندگی) داشتند (05/0> P). ارتباط عدم استفاده از دخانیات با همه سنجه های سلامت روان بیشتر از سایر متغیرهای اقتصادی-اجتماعی بود (05/0> P).

نتیجه گیری:

 باید در سیاست گذاری های سلامت روان، بر توسعه سرمایه اجتماعی در کلان شهرها، ترویج رفتارهای بهداشتی شهروندان، و  به ویژه استعمال دخانیات و اختلال های رفتاری مرتبط با آن تمرکز ویژه ای نمایند.