تعدیل بیان TGF-β و TNF-α به نفع ترمیم زخم توسط عصاره لارو مگس

 ایجاد زخم؛ از ساده تا پیشرفته و از حاد تا مزمن، یکی از مشکلاتی است که بشر از دیرباز با آن مواجه بوده است. در نیمه قرن گذشته و با کشف آنتی بیوتیک ها، توانایی بشر در مدیریت زخم، بسیار بهتر از گذشته شد اما مقاومت آنتی بیوتیکی در دهه های اخیر به مشکلی جدی برای کنترل زخم به ویژه زخم های مزمن تبدیل شده و لذا روش های درمانی متفاوت مورد نیاز می باشند. لارو درمانی، یک روش قدیمی است که نیازمند بررسی و شناخت سلولی مولکولی است و تایید عملکرد آن می تواند به تهیه داروهای جدید منجر شود.

در این مطالعه، ابتدا لارو مگس لوسیلیا سریکاتا تهیه و عصاره آن تهیه شد و در مرحله بعد این عصاره بر سلول های فیبروبلاستی تاثیر داده شد و بررسی سلولی مولکولی در مورد نحوه تاثیر انجام گردید.

سلول ها در تست MTT همان طور که طبق مقالات قبلی، قابل پیش بینی بود رشد معنی داری را نسبت به نمونه کنترل از خود نشان دادند.

نتایج نشان دهنده این موضوع می باشند که بیان ژن TNF-α در نمونه تیمار 8 برابر نمونه کنترل بود. بیان ژن SMAD-2 در نمونه تیمار 6 برابر نمونه کنترل بود. بیان ژن TGF-β در نمونه تیمار 4 برابر نمونه کنترل بود. با توجه به اثر افزایشی بر رشد فیبروبلاست و تایید مولکولی ژن های فوق پیشنهاد می شود این عصاره دارای توانایی برای درمان زخم می باشد.