مقایسه دوز کم پروپوفول با میدازولام بر روی علائم همودینامیک مادر و آپگار نوزادان در زنان تحت بی حسی اسپاینال در عمل جراحی سزارین: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسویه کور

مقدمه:

 بی حسی ناحیه ای، روش انتخابی در جراحی سزارین می باشد. داروهای خواب آور داخل وریدی که در القاء بیهوشی استفاده می شوند، به سرعت از جفت عبور کرده و ممکن است باعث دپرسیون تنفسی جنین شوند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دوز کم پروپوفول با میدازولام بر روی علایم همودینامیک مادران و آپگار نوزادان در زنان تحت بی حسی اسپاینال در عمل جراحی سزارین انجام شد.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور که در سال 1392 در شهرستان جهرم انجام شد، 42 بیمار با کلاس بیهوشی I و II تحت بی حسی اسپاینال به دو گروه مساوی تزریق 20 میلی گرم پروپوفول و 5/1 میلی گرم میدازولام همزمان با انجام بی حسی اسپاینال قرار گرفتند. علایم همودینامیک مادر در دقایق 1، 3، 5، 10، 15، 30 و 60 دقیقه بعد از بی حسی اسپاینال و آپگار نوزادان در دقایق 1 و 5 بعد از به دنیا آمدن سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

بین گروه های میدازولام و پروپوفول از لحاظ فشارخون سیستول و دیاستول، اشباع اکسیژن و ضربان قلب در زمان های مختلف و از لحاظ آپگار نوزادان تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (05/0>P).

با توجه به نتایج مطالعه و عدم تفاوت دو گروه از نظر آپگار نوزادان و نوسانات متغیرهای همودینامیک مادر، می توان نتیجه گرفت در شرایط معمولی دوزهای کم پروپوفول و میدازولام برای جراحی سزارین، از نظر بالینی تفاوت بارزی بر آپگار نوزاد و متغیرهای همودینامیک مادر ندارند و می توان بسته به شرایط و تجربه متخصص بیهوشی از داروهای مورد نظر استفاده کرد.