بررسی استریولوژیک لایه های بافتی کولون موش های دیابتی نوع 1 به دنبال مصرف تیامین و استات سرب

دیابت بیماری شناخته شده ای است که عوارضی مانند رتینوپاتی، نفروپاتی و گاستروپاتی را به همراه دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر تیامین و استات سرب بر کولون موش های دیابتی شده با آلوکسان طرح ریزی شده است که اثرات آن در درمان و یا کاهش عوارض بافتی ناشی از دیابت آشکار می گردد.

در این مطالعه 63 عدد رت با میانگین وزنی 5±200 گرم در 9 گروه دسته بندی شدند. 1) گروه دیابت+استات ppm 200؛ 2) گروه تیامین+استات ppm 200؛ 3) گروه تیامین+استات سرب ppm 1000؛ 4) گروه دیابت+تیامین+استات سرب ppm 1000؛ 5) گروه دیابت؛ 6) گروه دیابت+ تیامین؛ 7) گروه دیابت+تیامین+استات ppm 200؛ 8) گروه دیابت+استات ppm 1000؛ 9) گروه کنترل. پس از یک دوره ی 20 روزه، نمونه ها از حفره ی شکمی خارج و با استفاده از روش معمول بافتی، اسلایدهایی جهت ارزیابی استریولوژی و هیستومورفومتری تهیه گردید.

ملاحظات اخلاقی: 

این مطالعه با کد اخلاق GRN1M1903 در دانشکده ی دامپزشکی دانشگاه شهرکرد تایید شده و کلیه ی روش های به کارگرفته شده در پژوهش حاضر از جمله آسان کشی، با رعایت کامل اصول اخلاقی مقید کردن حیوان انجام پذیرفت.

یافته ها: 

میانگین ضخامت لایه ی مخاطی- زیرمخاطی در گروه های 6 و 7 نسبت به سایر گروه های تیمار اختلاف معنی داری نشان داد. ضخامت لایه ی عضلانی بین گروه کنترل و همه ی گروه های تیمار به استثنای گروه های 2، 6 و 7، اختلاف آماری معنی داری از خود نشان داد. در میانگین ضخامت لایه ی ادوانتیس در گروه های 1، 7 و 8 اختلاف معنی داری با گروه کنترل مشاهده نشد. نتایج نیز بیانگر اختلاف آماری معنی داری در مساحت لایه های مختلف بافت کولون بین گروه 1 و گروه کنترل بود.

با بررسی نتایج حاصل از این مطالعه، به نظر می رسد تیامین اثرات بهبودی را در ضخامت لایه ی عضلانی و ضخامت لایه ی ادوانتیس به دنبال داشته است. از سوی دیگر مساحت لایه ی مخاطی تحت تاثیر اثرات بهبود دهنده تیامین نبود.