تاثیر پرایمینگ و تلقیح با قارچ گلوموس اینترارادیسز و گلوموس موسه بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی علوفه عدس

مطالعه ای به منظور تاثیر هورمون های گیاهی به صورت پرایمینگ و تلقیح با کودهای زیستی بر ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تخمیری علوفه عدس در شرایط برون تنی انجام شد. در ابتدا  بذور عدس قبل از اعمال تیمارهای پرایمینگ، با محلول دو درصد هیپوکلریت سدیم ضد عفونی و قبل از کشت به مدت 8 ساعت در محلول های مورد نظر (هورمون سالیسیلیک اسید و جیبرلیک اسید و آب مقطر) نگه داری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: عامل اول استفاده از قارچ های میکوریزی در سه سطح [عدم تلقیح (شاهد)، تلقیح خاک با گونه های قارچ میکوریزای Glomus intraradices و G. mosseae]. عامل دوم شامل تیمارهای پرایمینگ در 5 سطح [هیدروپرایم (با استفاده از آب مقطر)، پرایمینگ با اسید جیبرلیک 100 پی پی ام، پرایمینگ با اسید سالیسیلیک 100 پی پی ام، پرایمینگ با اسید جیبرلیک 100 پی پی ام × پرایمینگ با اسید سالیسیلیک 100 پی پی ام و شاهد (بدون تیمار)] بود. . ترکیب شیمیایی نمونه ها با استفاده از روش های استاندارد تعیین شد. به منظور برآورد فراسنجه های تولید گاز، از آزمون تولید گاز استفاده شد. قابلیت هضم برون تنی نمونه ها با استفاده از روش کشت بسته تعیین شد. نتایج نشان داد که بین تیمارهای آزمایشی از نظر ماده خشک، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خاکستر خام اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05>p). در شرایط عدم کاربرد قارچ، تیمار تلفیق دو هورمون بیش ترین و تیمار اسید سالیسیلیک و اسید جیبرلینگ کم ترین پروتئین خام را داشتند. در این مطالعه تیمار گلوموس اینترارادیسز تیمار قارچ گلوموس اینترارادیسیز×اسیدسالیسیلیک کم ترین میزان الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی را داشتند. پیش تیمار کردن بذر عدس با اسید سالیسیلیک و تلفیق دو هورمون در شرایط دیم، موجب افزایش پروتئین ، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و مواد مغذی قابل هضم در مقایسه با کاربرد قارچ گلوموس اینترارادیسیز و گلوموس موسه شد. تیمار قارچ گلوموس موسه بالاترین میزان پتانسیل تولید گاز (294/9 میلی لیتر) و قارچ گلوموس موسه×اسید جیبرلیک بالاترین انرژی قابل متابولیسم (13/48 مگا ژول در کیلوگرم) را در مقایسه با سایر تیمارها داشتند. به طورکلی نتایج این مطالعه نشان داد که تیمار کردن بذر محصولات زراعی با اهداف مقاوم کردن در برابر بیماری ها و آفات و تنش هایی از قبیل شوری و خشکی، توانا ساختن ریشه ها در جذب آب و مواد مغذی می تواند بر ارزش تغذیه ای علوفه حاصل از آن ها تاثیر داشته باشد.