مقایسه نشانه های اضطرابی در کودکان پیش دبستانی با و بدون اختلال طیف اتیسم

هدف :

نشانه های اضطرابی در کودکان دارای اتیسم گزارش شده است. اکثر پژوهش ها بر کودکان سنین مدرسه تمرکز داشته اند و به نشانه های اضطرابی در کودکان پیش دبستانی دارای اتیسم و مقایسه آن در گروه های کودکانی با شدت علایم مختلف و کودکان عادی پرداخته نشده است. لذا هدف پژوهش مقایسه اضطراب کلی و نشانه های اضطرابی در گروه های کودکان اتیسم با شدت علایم خفیف، متوسط و شدید و کودکان دارای رشد عادی است.

پژوهش حاضر، مطالعه توصیفی پس رویدادی، از نوع مقطعی بود. در این پژوهش چهار گروه شامل 25 کودک دارای اتیسم با علایم خفیف، 25 کودک دارای اتیسم با علایم متوسط، 21 کودک دارای اتیسم با علایم شدید و 25 کودک دارای رشد عادی شرکت کردند. داده ها با استفاده از مقیاس نمره گذاری اتیسم گیلیام و پرسش نامه اضطراب پیش دبستان جمع آوری شدند.

نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره نشان داد که بین چهار گروه در اضطراب کلی و نشانه های اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی و اضطراب جدایی تفاوت معنادار وجود دارد (001/0P<). گروه کودکان دارای اتیسم متوسط و اتیسم شدید در اضطراب کلی و نشانه های اضطرابی تفاوت معناداری با هم نداشتند (99/0=P). چهار گروه در فوبی خاص تفاوت معناداری نداشتند (05/0<P). هم چنین، نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد که  گروه کودکان دارای اتیسم خفیف شدت اضطراب کلی، اضطراب اجتماعی و اضطراب فراگیر بیش تری را نسبت به گروه کودکان دارای اتیسم شدید و متوسط و کودکان دارای رشد عادی تجربه می کنند (001/0>P). اضطراب جدایی در گروه کودکان دارای اتیسم خفیف و کودکان دارای رشد عادی بیش از دو گروه دیگر بود (001/0>P).

نتایج نشان می دهد که  هر چه قدر شدت علایم اتیسم افزایش  می باید، به نوبه خود توانایی های شناختی در این کودکان کاهش می یابد، سطح اضطراب نیز کاهش می یابد. بر این اساس، به نظر می رسد که تجربه اضطراب مستلزم برخی مهارت های شناختی و سطوحی از رشد شناختی است که در کودکان دارای اتیسم متوسط و اتیسم شدید دارای نقص هستند.