بررسی رابطه میان عوامل شخصیتی و میزان استفاده از گوشی هوشمند در دانشجویان

استفاده از گوشی هوشمند یکی از پدیده های فراگیر عصر حاضر به شمار می رود و این پدیده بر ابعاد گوناگون زندگی بشر امروزی تاثیر بسزایی داشته است. بنابراین بایستی ابعاد گوناگون استفاده از گوشی هوشمند شناسایی شود تا استفاده از این وسیله هدفمندتر شده و استفاده ناموثر از این وسیله با دانش و آگاهی، روز به روز کمتر شود. در این مطالعه به بررسی نقش پایه ای شخصیت در میزان استفاده از گوشی های هوشمند پرداخته شده است.

در این مطالعه تعداد 64 نفر با نمونه گیری 2 مرحله ای خوشه ای تصادفی و تصادفی سیستماتیک از میان دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد انتخاب گردیدند. سپس پرسشنامه استفاده از گوشی های هوشمند و رایانه و پرسشنامه شخصیت نیو توسط این افراد تکمیل گردید. برای بررسی داده ها از آزمون همبستگی رتبه ای اسپیرمن به عنوان آزمون اصلی و نرم افزار IBM SPSS v24 استفاده شد.

بر اساس نتایج، میان جنسیت و سن با میزان استفاده از گوشی هوشمند ارتباط وجود دارد (007/0=P، 03/0=P) و از سوی دیگرهر چه عامل های شخصیتی مسئولیت پذیری و توافق پذیری در افراد، ضعیف تر باشند میزان استفاده آن ها از گوشی های هوشمند بیشتر است (03/0=P، 01/0=P).

نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده نقش جنسیت و نیز عامل های شخصیتی توافق پذیری و مسئولیت پذیری در میزان استفاده از گوشی هوشمند بود. این نتایج می تواند گروه در خطر را برای انجام تحقیقات بیشتر و اختصاصی تر نشان داده و نیز افراد مرتبط با این موضوع را در خصوص میزان استفاده از گوشی هوشمند و علل آن، آگاه تر نماید.