بررسی الگوی همه گیرشناسی و جغرافیایی موارد اقدام به خودکشی در شهر مشهد: 1395

اقدام به خودکشی یکی از مهم ترین معضلات بهداشت عمومی است. مطالعه حاضر به بررسی الگوی همه گیرشناسی و جغرافیایی اقدام به خودکشی در شهر مشهد در سال 1395 می پردازد.

در این مطالعه مقطعی اطلاعات پیش بیمارستانی از مرکز اورژانس 115 شهر مشهد و سایر اطلاعات از بخش مدارک پزشکی بیمارستان امام رضا به عنوان تنها بیمارستان مرجع جمع آوری گردید. در تجزیه وتحلیل آماری داده ها از روش های مرسوم آماری استفاده گردید. به منظور بررسی چگونگی توزیع جغرافیایی موارد اقدام به خودکشی از آنالیز مکانی در نرم افزار Arc GIS استفاده گردید.

در مجموع 2،785 فرد که 7/64% (1801 نفر) آن ها را زنان تشکیل می دادند اقدام به خودکشی کرده بودند. بیشترین فراوانی اقدام به خودکشی به ترتیب در دو رده سنی 15 الی 24 (799 نفر، 1/39%) و 25 الی 34 سال (720 نفر، 2/35%) بوده است. به طورکلی افراد متاهل (1635 نفر، 7/58%)، با سطح سواد متوسطه (821 نفر، 5/29%) و شغل خانه دار (1186 نفر، 6/42%) بیشترین درصد اقدام به خودکشی ها را به خود اختصاص داده بودند. شایع ترین روش اقدام به خودکشی مسمومیت با داروها بود (1736 نفر، 9/84%). توزیع جغرافیایی اقدام به خودکشی ها نشان داد که بیشترین میزان اقدام به خودکشی در مناطق شمال شرقی و حاشیه شهر مشهد رخ داده است.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان بروز اقدام به خودکشی در گروه سنی جوان و در زنان بسیار بالاتر از سایر گروه ها است. از طرفی میزان بروز اقدام به خودکشی در کل افراد و همچنین به تفکیک زنان و مردان در مناطق جغرافیایی مختلف شهر مشهد متفاوت بود.