مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک و درمان فراشناختی برکاهش میزان افسردگی و نشخوار فکری بیماران افسرده

رفتار درمانی دیالکتیک و درمان فراشناختی از درمان های موج سومی هستند که اثربخشی آنها در دامنه ای از اختلالات روانی مورد آزمون قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک و درمان فراشناختی برکاهش میزان افسردگی و نشخوار فکری بیماران افسرده است.

روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل مراجعه کننده به واحد مشاوره بیمارستان ثامن الایمه مشهد در سال 1397 بود که به روش نمونه گیری در دسترس 42 نفر از افراد افسرده طبق نمره برش پرسشنامه افسردگی بک(BDI-II)  انتخاب و به صورت  تصادفی در سه گروه، رفتار درمانی دیالکتیک 13 نفر، درمان فراشناختی 14 نفر و گواه 15 نفر قرار گرفتند. پرسشنامه افسردگی بک (1996) و مقیاس پاسخ نشخوار فکری (1991) قبل از درمان  روی هر سه گروه اجرا گردید.. ارزیابی پیگیری نیز سه ماه پس از اتمام درمان صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. و از نرم افزار spss 22 استفاده شد.

یافته ها نشان می دهد که هر دوی رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان فراشناختی در کاهش علایم افسردگی و نشخوار فکری تاکید داشته اند و بین اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک و درمان فراشناختی در کاهش علایم افسردگی و نشخوار فکری تفاوت معنا دار وجود ندارد (05/0P>).

بهبودی مشاهده شده در دو گروه آزمایش در پیگیری سه ماهه نیز حفظ شده بود. به این ترتیب یافته های پژوهش حاضر نشان دهنده اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان فراشناختی در بهبودی نشخوار فکری آسیب شناسانه و میزان افسردگی بیماران افسرده هستند.