رابطه ی امید به زندگی و نگرش مذهبی با سرسختی روان شناختی سالمندان: نقش میانجی حمایت اجتماعی

شناسایی عوامل مرتبط با سلامت روانی سالمندان، یکی از موضوعات مورد علاقه حوزه روان شناسی سالمندی است. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ی امید به زند گی و نگرش مذهبی با سرسختی روان شناختی سالمندان با توجه به نقش میانجی حمایت اجتماعی بود.
 

این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بوده که برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان سطح شهر تهران بود که از میان آن ها 329 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های سرسختی روانشناختی اهواز، امید به زندگی، نگرش مذهبی  و حمایت اجتماعی پاسخ دادند.

مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل فرضی پژوهش دارای برازش مناسبی با داده ها است و همچنین مسیر مستقیم متغیرهای امید به زندگی، نگرش های مذهبی و حمایت اجتماعی به سرسختی روانشناسی معنی دار است (05/0<P). همچنین نشان داده شد که متغیر حمایت اجتماعی دارای اثر واسطه ای معنی داری بین امید به زندگی و نگرش های مذهبی با سرسختی روانشناسی است (05/0<P).

بر اساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود که به نقش میانجی حمایت اجتماعی در رابطه ی بین امید به زندگی و نگرش های مذهبی با سرسختی روانشناسی توجه شود و درمانگران این مولفه را در کاربست درمانی خود بگنجانند.