اثر قرق بر تراکم و تنوع گونه ای زادآوری طبیعی در توده های جنگلی آمیخته رویشگاه ارسباران

زادآوری طبیعی، مسیول تداوم جمعیت گونه ها و حفاظت از تنوع زیستی در توده های جنگلی و گامی مهم در پویایی جنگل در جهت مدیریت پایدار است. به منظور ارزیابی اثر قرق بلندمدت بر تراکم و تنوع زادآوری طبیعی، دو رویشگاه جنگلی شامل توده قرق شده و توده شاهد انتخاب و در هر رویشگاه تعداد شش قطعه نمونه به مساحت یک هکتار مورد اندازه گیری و شمارش زادآوری قرار گرفتند. فراوانی حضور زادآوری ها بر اساس ارتفاع در چهار طبقه نونهال، نهال کوچک، نهال بزرگ شاخه زاد و نهال بزرگ دانه زاد در قطعه نمونه ها اندازه گیری شد. شاخص های غنا، تنوع و یکنواختی برای هر رویشگاه محاسبه و مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج بررسی تراکم نشان داد که منطقه قرق شده از تعداد در هکتار زادآوری گونه های اصلی بیشتری برخوردار بود. طبقات زادآوری در دو منطقه تفاوت معنی داری داشتند (05/0≤p). طبقات زادآوری در منطقه قرق شده فراوانی بیشتری داشتند به جز نهال های بزرگ شاخه زاد که در منطقه شاهد فراوانی بیشتری داشت. مقادیر شاخص های تنوع و یکنواختی در منطقه قرق شده با تفاوت معنی داری از منطقه شاهد کمتر بودند اما شاخص غنا تفاوت معنی داری بین دو رویشگاه نداشت (05/0≤p). اکوسیستم جنگلی می تواند از طریق زادآوری طبیعی و با گسترش نهال ها و نونهال ها ترمیم شود. برای موفقیت آمیز بودن فرآیند ترمیم توده لازم است که زادآوری تقویت شود تا جوامع حاصل در آینده، پایدار باشند. براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، بررسی هایی در زمینه تعیین طول مدت بهینه قرق به منظور جلوگیری از کاهش تنوع زیستی و همچنین بررسی اثر قرق بر بانک بذر خاک در منطقه پیشنهاد می شود.