اثربخشی روان درمانی وجودی بر اضطراب مرگ و معنای زندگی بر بیماران بهبود یافته کووید-19

با توجه به آسیب های فیزیولوژیکی و روان شناختی بالای بیماران بهبود یافته ی کووید 19 پس از مرخص شدن از بیمارستان و نیاز به رویکردهای مداخله ای، پژوهش حاضر باهدف اثربخشی روان درمانی وجودی بر اضطراب مرگ و معنای زندگی بر بیماران بهبود یافته ی کووید 19انجام گرفت.

طرح این پژوهش از نوع مطالعه نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق، شامل تمام بیماران بهبودیافته ی کووید19 شهر ارومیه در سال 1399 بودند. جهت نمونه آماری پرونده ی بیماران بهبود یافته که به مرکز مشاوره بیمارستان طالقانی مراجعه داشته اند، مورد بررسی قرار گرفت. از این تعداد 30 نفر واجد شرایط، به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 5/1 ماه، روان درمانی وجودی را به صورت برخط تجربه نمودند. گروه کنترل نیز آموزشی دریافت نکرد. پرسشنامه های اضطراب مرگ و معنای زندگی جهت جمع آوری داده های آماری، ارایه شد. برای تجزیه تحلیل اطلاعات از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده گردید.

یافته ها: 

نتایج پژوهش نشان داد که روان درمانی وجودی بر بهبود معنای زندگی و کاهش اضطراب مرگ بیماران بهبود یافته ی کووید 19 تاثیر معناداری داشته است (01/0  <p).

نتیجه گیری: 

نتایج به دست آمده نشان دهنده تغییر و تفاوت معنادار در سطح نمرات پس آزمون گروه آزمایش می باشد بنابراین آموزش روان درمانی وجودی می تواند به عنوان رویکردی کارآمد در زمینه کار با بیماران بهبود یافته ی کووید 19 تلقی شود.