بررسی هم بستگی میان هیپودنشیا و عدم تقارن در تکامل دندان های دائمی

هیپودنشیا یک آنومالی دندانی است که به غیبت مادرزادی کمتر از 6 دندان اشاره دارد. این اختلال تحت تاثیر الگوهای ژنتیکی و عوامل محیطی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی عدم تقارن در تکامل دندانهای دایمی سمت راست و چپ در کودکان مبتلا به هیپودنشیا است که می تواند در برنامه ریزی درمان جامع برای این بیماران کمک کننده باشد.

  در این مطالعه توصیفی-مقطعی نمونه های مورد بررسی از بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی اردبیل در سال های 97 و 98 انتخاب شدند.3 معیار برای ورود افراد به مطالعه در نظر گرفته شد:.بیمارانی با سن 5 تا 14 سال که برای ادامه درمان به تهیه رادیوگرافی پانورامیک نیاز داشتند ، سابقه مشکلات پزشکی، سندرم های کرانیوفیشیال و شکاف در ناحیه صورت و دهان وسابقه درمان ارتودنسی نداشتند.از معیار توصیفی Häävikko برای تعیین میزان تکامل دندان های دایمی استفاده گردید. عدم تقارن دو طرفه در تکامل هر دندان در کودکان مبتلا به هیپودنشیا و کودکان سالم در همان بازه سنی مقایسه گردیدوبرای آنالیز داده ها از آزمون فیشر و رگرسیون لجستیک استفاده شد. از آزمون دقیق فیشر جهت بررسی ارتباط بین وجود یا عدم وجود missing و وجود یا عدم وجود آسیمتری نمونه های تحت بررسی استفاده شد. سطح معنی داری آزمون 0/05 بود.

از مجموع 1604 رادیوگرافی پانورامیک بیماران مورد بررسی،162مورد مبتلا به هیپودنشیا بودند. بر این اساس شیوع هیپودنشیا در جمعیت مورد بررسی 10/16% بود.بیشترین شیوع غیبت دندانی به ترتیب در دندان های پرمولر دوم مندیبل و لترال ماگزیلا بود. نتایج این بررسی نشان داد شانس وجود آسیمتری در بیماران مبتلا به هیپودنشیا 11/54برابر سایرین است.

به نظر می رسد احتمال وجود آسیمتری در تکامل دندانی کودکان مبتلا به هیپودنشیا بیشتر از افراد سالم است