مقایسه تاثیر آموزش گزارش نویسی برمبنای تفکر نقادانه با آموزش روتین بر مهارت های ثبت گزارش پرستاران و ماماها در بیمارستان مبینی شهرستان سبزوار

زمینه و هدف:

 گزارش نویسی، عمده ترین راه ارتباطی بین مراقبین بالینی، شامل پرستاران و ماماها می باشد. مطالعات نشان داده است که میزان خطاهای گزارش نویسی در ایران قابل توجه است و یکی از علل عمده آن آموزش های ناکافی در زمینه گزارش نویسی می باشد؛ از این رو آموزش گزارش نویسی می تواند عملکرد مراقبین بالینی در این زمینه را بهبود بخشد. هدف این مطالعه، مقایسه آموزش مهارت های گزارش نویسی برمبنای تفکر نقادانه با روش روتین بود.

این مطالعه نیمه تجربی دو گروهه قبل- بعد روی 70 نفر از پرسنل پرستاری و مامایی انجام شد. در ابتدا روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود. سپس نمونه ها با تخصیص تصادفی در گروهای تجربی و کنترل قرار گرفتند. مهارت های گزارش نویسی پرستاران و ماماها قبل و بعد از آموزش در سه نوبت مختلف با استفاده از چک لیست استاندارد وزارت بهداشت و درمان سنجیده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون t تست و رگرسیون خطی انجام شد.

مقایسه میانگین نمرات عملکرد پرستاران و ماماها در دو گروه آموزش روتین و آموزش با تفکر نقادانه، اختلاف معنی داری نشان داد (0/05< P). در هر دو گروه، میانگین نمره عملکرد پرستاران در زمینه گزارش نویسی، اختلاف معنی داری قبل و بعد از آموزش نشان داد (0/001> p) ولی میانگین نمرات در گروه تفکر انتقادی بالاتر بود. بین سابقه کار، رشته و مدرک تحصیلی و مهارت های گزارش نویسی، ارتباط معنی داری وجود نداشت (0/05< P). 

آموزش گزارش نویسی برمبنای تفکر نقادانه مهارت های گزارش نویسی پرستاران و ماماها، موثرتر از آموزش های روتین درون بخشی می باشد.