تجزیه و تحلیل عدالت فضایی در دسترسی گروه های آسیب پذیر به پارک های محله ای (مورد مطالعه: شهر ارومیه)

این پژوهش بر آن است تا میزان دسترسی گروه های آسیب پذیر (زنان، کودکان، سالمندان، بیسوادان، بیکاران و مهاجران) از پارک های محله ای را به صورت مطالعه موردی در شهر ارومیه مورد تحلیل قرار دهد. پژوهش حاضر، یک تحقیق کاربردی- توسعه ای از نوع توصیفی- تحلیلی است که برای ارزیابی میزان دستیابی گروه های آسیب پذیر به پارک های محله ای از متغیرهای نسبت جمعیت زنان، کودکان، سالمندان، بیسوادان، بیکاران و مهاجران تحت پوشش پارک های محله ای به کل جمعیت هریک از آنها و سرانه برخورداری گروه های آسیب پذیر از پارک های محله ای بهره برده شده است. همچنین برای ارزیابی پراکنش فضایی پارک های محله ای از تراکم کرنل، شاخص نزدیکترین همسایگی و بیضی انحراف از معیار استفاده شده است و در نهایت، رتبه بندی نواحی ارومیه از حیث برخورداری گروه های آسیب پذیر به پارک های محله ای با مدل تاپسیس پرداخته شده است. دود 37 درصد از جمعیت گروه های آسیب پذیر ارومیه تحت پوشش پارک های محله ای قرار دارند و در بین گروه های آسیب پذیر، حدود 44 درصد از جمعیت سالمند به پارک های محله ای دسترسی مناسبی دارند و در مراتب بعدی نیز بیکاران (41.96 درصد از کل بیکاران شهر)، زنان (38.05 درصد از کل زنان شهر)، مهاجران (36.44 درصد از کل مهاجران)، کودکان (33.06 درصد از کل کودکان شهر) و بیسوادان (30.55 درصد از کل بیسوادان شهر) تحت پوشش پارک های محله ای قرار دارند. علاوه براین، پراکنش پارک های محله ای در ارومیه خوشه ای بوده و تمرکز به سمت نواحی مرکزی (بافت تاریخی) و شرقی (بافت جدید) سوق پیدا کرده است. در مجموع یافته های پژوهش نشان می دهند که در بافت های حاشیه ای ارومیه به دلیل نبود ضوابط شهرسازی یا بی توجهی به آن در دوره های گذشته، فضای اندکی به پارک های محله ای اختصاص یافته و در این قسمت های شهر (قسمت های شمالی و غربی)، کمبودها و نارسایی ها بیش از قسمت های مرکزی و جدید است.