طراحی چارچوب مشارکت عمومی خصوصی در گردشگری برمبنای فراترکیب مطالعات پیشین

مشارکت عمومی خصوصی از دغدغه‌های ذهنی ‌محققان در حوزه‌های مختلف ازجمله صنعت گردشگری بوده است. از یک سو، محدودیت منابع، کمبود سرمایه، نبود تخصص، نبود دسترسی به نیروی انسانی و از سوی دیگر، وظیفه دولت‌ها در تامین نیازهای عمومی سبب شده است تا دولت‌ها بخش خصوصی را شریکی قابل‌تامل بدانند. آنچه مسلم است، شناخت ابعاد مختلف این شراکت میان دو بخش خصوصی و دولتی احتمال موفقیت آن‌ها در هر صنعتی ازجمله گردشگری را افزایش خواهد داد. از این منظر، هدف از پژوهش حاضر طراحی چارچوبی برای مشارکت عمومی خصوصی در گردشگری بنابر یافته‌های مطالعات پیشین است. بهترین روش برای یک‌پارچه‌سازی تفاسیر یافته‌های پیشین روش فراترکیب است. بنابراین از روش مزبور با پیگیری شش گام بهره گرفته شده است. جامعه آماری این پژوهش مطالعات انجام‌شده در زمینه مشارکت عمومی خصوصی بوده که با جست‌وجو در برترین پایگاه‌های اطلاعاتی مرتبط، 244 مقاله در دسترس شناسایی شده است. پس از آن، مقالات بر اساس عنوان و چکیده و محتوا غربال شده‌اند. در نهایت، متن مقاله‌های منتخب (41 مقاله)، با استفاده از نسخه 10 نرم‌افزار مکس کیودا (MAXQDA)، تحلیل و کدگذاری شده است. بنابر نتایج می‌توان عوامل موثر بر مشارکت عمومی خصوصی در گردشگری را در قالب دو مقوله اصلی عوامل درونی و عوامل بیرونی مدنظر قرار داد. عوامل درونی با مشارکت عمومی خصوصی ارتباط مستقیم دارند و دربردارنده مفاهیمی همچون محتوای مشارکت، ذی‌نفعان، اهداف، وظایف و منافع طرفین‌اند. عوامل بیرونی دخالت مستقیم ندارند و در کنترل این شکل از مشارکت نیستند. عوامل بیرونی عوامل فناورانه اطلاعاتی، اجتماعی فرهنگی، قانونی حقوقی، مالی اقتصادی، محیطی و سیاسی دولتی را دربر می‌گیرند