اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر خودکارآمدی و سبک والدگری مادران کودکان با اختلالات درونی سازی شده و برونی سازی شده

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت برخودکارآمدی وسبک والدگری مادران کودکان با اختلالات درونی سازی شده و برونی سازی شده است.

طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی باپیش آزمون، پس آزمون وگروه کنترل بود وجامعه آماری شامل کلیه مادران کودکانی بود که در سال تحصیلی 97-1396 به مرکز مشاوره آموزش و پرورش منطقه فلاورجان مراجعه کرده بودند. از این جامعه به روش نمونه گیری در دسترس30 مادرکه کودک آنها در دامنه سنی 11-6سال بودند و براساس نمره بالاتر از نقطه برش درآزمون توانایی ها و مشکلات گودمن تشخیص اختلالات درونی سازی شده و برونی سازی شده را دریافت کرده بودند ، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. مادران کودکان گروه آزمایش تحت آموزش طی هشت جلسه قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش پرسشنامه ی خودکارآمدی والدگری دومکا وسبک والدگری بامریند بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس ومانکوا تحلیل شد.

یافته ها نشان داد برنامه ی فرزندپروری مثبت می تواند موجب افزایش خودکارآمدی والدگری وتغییرسبک های والدگری مادران کودکان با اختلالات درونی سازی شده و برونی سازی شده  شود.

آموزش برنامه ی فرزندپروری مثبت به مادران کودکان با اختلالات درونی سازی شده و برونی سازی شده می تواند موجب افزایش خودکارآمدی والدگری و تغییرسبک های والدگری افراطی(مستبدانه و سهل گیرانه) در مادران شود. پیشنهاد می شود از این برنامه برای بهبود مهارت های فرزندپروری مادران کودکان با اختلالات درونی سازی شده و برونی سازی شده استفاده شود.