نقش میانجی نگرانی و نشخوار فکری در رابطه بین سیستم های مغزی رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر در دانشجویان

اگرچه رابطه بین سیستم های مغزی رفتاری با نشانه های اختلال اضطراب فراگیر به خوبی تایید شده است، اما توجه اندکی به عوامل میانجی آن شده است. ازاین رو، پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی نگرانی و نشخوار فکری در رابطه بین سیستم های مغزی رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر دانشجویان انجام گردید.

پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه این پژوهش شامل 200 نفر از دانشجویان مرکز علمی کاربردی سازمان مدیریت صنعتی استان خراسان رضوی بود که به روش نمونه گیری خوشه ای از بین مراکز علمی کاربردی شهر مشهد در سال 1396-1397 انتخاب شدند. از مقیاس سیستم بازداری/ فعال ساز رفتاری (کارور و ویت، 1994)، پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (مه یر و همکاران، 1991)، مقیاس پاسخنشخوار فکری (تری نور و همکاران، 2003) و مقیاس کوتاه اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتزر و همکاران، 2006) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. تحلیل داده های پژوهش با نرم افزارهای آماری اس پی اس اس نسخه 24 و لیزرل و با استفاده از روش همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر انجام شد.

یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین سیستم بازداری رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر رابطه وجود دارد، اما رابطه ای بین سیستم فعال ساز رفتاری و این اختلال وجود ندارد. مدل مربوط به نقش میانجی نگرانی و نشخوار فکری در رابطه بین سیستم بازداری رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر دانشجویان از برازش مناسبی برخوردار است. به عبارت دیگر، نگرانی و نشخوار فکری میانجی رابطه بین سیستم بازداری رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر در دانشجویان هستند.

نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند که سیستم بازداری رفتاری، نگرانی و نشخوار فکری نقش مهمی در ایجاد اختلال اضطراب فراگیر دانشجویان دارند.