بررسی ساختار عاملی تاییدی، روایی و اعتبار شاخص احتمال پاداش در دانش آموزان مقطع متوسط دوم شهر تهران

سندرم کمبود پاداش ریشه بسیاری از اختلالات روان و مشکلات رفتاری هست. تجارب طولانی مسیرهای شکست خورده به کسب تقویت مثبت، به عنوان محرک های غیرشرطی برای انسان و دیگر موجودات عمل می کند و مولفه هایعاطفی از قبیل افسردگی و اضطراب را فرامی خواند. هدف این مطالعه بررسی ویژگی های روان سنجی و ساختار عامل تاییدی شاخص احتمال پاداش در میان دانش آموزان مدارس دولتی شهر تهران بود.

مطالعه حاضر از نوع مطالعات اعتبار یابی و روان سنجی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مدارس دولتی مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود که از بین آن ها 364 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و از آنان خواسته شد شاخص احتمال پاداش، مقیاس اصلاح شده وسواس فکری - عملی ییل براون برای اختلال بدشکلی بدن و پرسش نامه حمایت اجتماعی ادراک شده ی چندبعدی سمیت و همکاران  را تکمیل کنند.

نتایج تحلیل عامل تاییدی نشان داد الگوی دوعاملی شاخص احتمال پاداش، شامل احتمال پاداش و سرکوبگرهای محیطی دارای برازندگی مناسبی است. ضریب اعتبارکل پرسشنامه و خرده مقیاس احتمال پاداش و خرده مقیاس سرکوبگرهای محیطی به روش آلفای کرون باخ به ترتیب 0.90، 0.88 و 0.83 به دست آمد که نشان دهنده ی اعتبار مناسب ابزار است. این مقیاس همبستگی معناداری را با مقیاس های حمایت اجتماعی ادراک شده ی چندبعدی سمیت و همکاران و اصلاح شده وسواس فکری - عملی ییل براون نشان داد که روایی همگرا پرسشنامه را تایید کرد.

نتایج حاکی از این است که مقیاس شاخص احتمال پاداش، در جامعه ایرانی از روایی و اعتبار مناسب در میان دانش آموزان برخوردار است و می تواند در مطالعات روان شناسی مورداستفاده قرار گیرد.