پیش بینی کننده های اشتیاق برقراری روابط: شایستگی، حل مساله و حمایت (اجتماعی)

یکی از جنبه های مهم رشد انسان، فرآیند اجتماعی شدن اوست. ذاتی بودن زندگی اجتماعی در انسان ها ضرورت تماس با دیگران را به عنوان امری گریزناپذیر جلوه می دهد. رشد اجتماعی متضمن ارتباط سالم و منطبق با موقعیت در افراد است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی عوامل اجتماعی پیش بینی کننده اشتیاق برقراری روابط در دانشجویان بود، این فاکتورها شامل شایستگی، حل مساله و حمایت اجتماعی بودند. جامعه مورد پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز بود که از این میان نمونه 200 نفر به شیوه تصادفی انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه 12 سوالی اشتیاق برقراری روابط مک کروسلی، پرسشنامه 47 سوالی شایستگی اجتماعی فلنر، پرسشنامه حل مساله اجتماعی (SPSI-R) دزوریلا 25 سوالی و پرسشنامه حمایت اجتماعی 23 سوالی فیلیپس بود. طرح تحقیق حاضر از نوع همبستگی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد.   نتایج تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که متغیر سبک اجتنابی بر اشتیاق برقراری دارای رابطه معکوس و معنادار است (p <0/05). همچنین متغیرهای حمایت اجتماعی و شایستگی اجتماعی در تبیین اشتیاق برقراری روابط موثر بودند (p <0/05).   نتایج نشان داد دانشجویانی که از سبک اجتنابی برای حل مسایل اجتماعی استفاده می کنند اشتیاق کمتری برای برقراری روابط دارند و هرچه از حمایت اجتماعی بیشتر و شایستگی اجتماعی بالاتری برخوردار باشند اشتیاق بیشتری برای برقراری روابط دارند.