بررسی مقایسه ای طرحواره های هیجانی و ابعاد مختلف دشواری در تنظیم هیجان بین دانشجویان دارای رفتارهای خودآسیب رسان (Self-Harm) با دانشجویان فاقد این رفتارها

رفتار خودآسیب رسان به اقدامات عمدی اشاره دارد که فرد بدون قصد خودکشی برای صدمه زدن به خود انجام می دهد. این مطالعه با هدف مقایسه طرحواره های هیجانی و دشواری در تنظیم هیجان بین دانشجویان دارای رفتارهای خودآسیب رسان با دانشجویان فاقد این رفتارها، صورت پذیرفت.

در این مطالعه مقطعی، 442 نفر از دانشجویانی که در سال تحصیلی 1400-1399 در دانشگاه علوم پزشکی کاشان مشغول به تحصیل بودند، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس براساس نقطه برش پرسشنامه آسیب به خود (SHI)، 52% (90 نفر) از شرکت کنندگان در گروه افراد دارای رفتارهای خودآسیب رسان و 48% (83 نفر) در گروه افراد فاقد این رفتارها جای گرفتند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در این مطالعه، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه آسیب به خود (SHI)، مقیاس طرحواره های هیجانی لیهی (LESS) و مقیاس دشواری تنظیم هیجان (DERS) بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 26 استفاده گردید و با توجه به نرمال نبودن توزیع داده ها از آزمون یومن ویتنی (uman-witny) استفاده شد.

نتایج نشان داد که طرحواره های هیجانی ساده انگاری، نشخوار، احساس گناه، غیر قابل کنترل بودن، سرزنش دیگران و خودآگاهی هیجانی در افراد دارای رفتارهای خودآسیب رسان بیشتر رایج بودند و درمقابل، این افراد کمتر باورهایی مطابق با طرحواره های هیجانی تاییدطلبی، پذیرش هیجانات و توافق داشتند (01/0 P<) و همچنین دانشجویان دارای رفتارهای خودآسیب رسان مشکلات بیشتری در ابعاد مختلف فرآیند تنظیم هیجان (غیر از آگاهی هیجانی)داشتند (01/0 P<).

طرحواره های هیجانی ناسازگار و مشکلات در تنظیم هیجان در افراد دارای رفتار خودآسیب رسان بیشتر رایج است. بنابراین بهبود مهارت های تنظیم هیجانی می تواند مانع از بروز این گونه رفتارها در افراد شود.