پیش بینی رفتار اخلاقی براساس هوش اخلاقی و ویژگی های شخصیتی: نقش میانجی سازه خود -فراروی

هدف این پژوهش، پیش بینی رفتار اخلاقی براساس هوش اخلاقی و ویژگی های شخصیتی با میانجی گری سازه خود-فراروی بود.

جامعه ی آماری این مطالعه توصیفی-همبستگی شامل تمام دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 400-1399 بود. تعداد 285 نفر، مقیاس های رفتار اخلاقی، هوش اخلاقی، شخصیت هگزاکو و مقیاس خود - فراروی را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با مدل معادلات ساختاری با نرم افزار لیزرل انجام شد.

 مدل پیشنهادی با داده های تجربی برازش مناسبی دارد (94= GFI، 93= IFI، 95= CFI). نتایج  تحلیل ضرایب رگرسیونی در مدل معادلات ساختاری نشان داد که اثر هوش اخلاقی (01/0, P< 41/0β=)، صداقت- فروتنی (01/0, P< 27/0 β=)، وظیفه شناسی (01/0, P< 30/0 β=) و تجربه گرایی (01/0, P< 24/0 β=) بر خود-فراروی، و اثر هوش اخلاقی (01/0, P< 49/0β=)، صداقت- فروتنی (01/0, P< 25/0 β=)، وظیفه شناسی (01/0, P< 23/0 β=) و تجربه گرایی (01/0, P< 21/0 β=) و اثر خود-فراروی (01/0, P< 43/0 β=) بر رفتار اخلاقی  مثبت و معنادار بودند. نتایج حاصل از آزمون سوبل نشان داد که  متغیر خود - فراروی در ارتباط بین هوش اخلاقی (01/0, P< 30/7 Z=)، و صداقت- فروتنی (01/0, P< 29/5 Z=)، وظیفه شناسی (01/0, P< 61/4 Z=) و تجربه گرایی (01/0, P< 16/4 Z=) با رفتار اخلاقی نقش واسطه ای معناداری دارد.

به نظر می رسد خود-فراروی نقش میانجی در رابطه میان هوش اخلاقی و ویژگی های شخصیتی با رفتار اخلاقی بازی می کند. یافته های این پژوهش می تواند تلویحات تازه ای در زمینه رفتار اخلاقی در موقعیت های گوناگون به همراه داشته باشد.