بررسی میزان اهمیت و اولویت بندی عوامل موثر بر توانمندسازی کارگران

هدف این پژوهش بررسی میزان اهمیت و اولویت بندی عوامل موثر بر توانمندسازی کارگران است. پژوهش حاضر بر اساس نحوه گردآوری اطلاعات، تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق کارگران صنایع بالای 1000 نفر در استان مرکزی می باشند که تعداد این افراد بیشتر از 10هزار نفر است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان تعداد 400 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ی محقق ساخته می باشد. ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه مذکور 0.931 محاسبه گردید که از پایایی برخوردار بوده است. از آزمون T و آزمون فریدمن توسط نرم افزار SPSS  جهت بررسی اهمیت و اولویت بندی عوامل موثر بر توانمندسازی استفاده گردید. نتایج نشان داد که در بین عوامل موثر بر توانمندسازی، عامل فردی به عنوان اولویت اول و عوامل گروهی و عوامل سازمانی به ترتیب اولویت دوم و سوم را کسب کرده اند. همچنین در بین عوامل فردی، عامل عزت نفس به عنوان اولویت اول و عامل های تعهد سازمانی، نگرش، انگیزش و هوش هیجانی به ترتیب اولویت دوم تا پنجم را کسب کرده اند. در بین عوامل گروهی، عامل مشارکت، کار تیمی و ارتباطات به ترتیب رتبه اول تا سوم را کسب کرده اند. و نهایتا در بین عوامل سازمانی، بهترین رتبه مربوط به عامل دسترسی به اطلاعات و پایین رتبه مربوط به غنی سازی شغلی می باشد.