تبعیت از درمان ضدویروسی در سالمندان مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی: یک مطالعه مروری

افزایش آگاهی پزشکان و مراقبان در مورد ویروس نقص ایمنی انسانی و ایدز (HIV)، روش های تشخیصی پیشرفته، استفاده همه جانبه از داروهای ضد ویروسی ترکیبی، درمان های ضد ویروسی بسیار فعال و تحمل بیشتر داروهای جدید نسبت به داروهای قدیمی موجب کاهش مرگ و میر، افزایش طول عمر و در نتیجه افزایش تعداد سالمندان مبتلا به این ویروس شده است. بهبود پیامدهای درمان به طور مستقیم وابسته به میزان تبعیت از درمان ضدویروسی می باشد. بنابراین شناخت عوامل مرتبط با تبعیت از درمان ضد ویروسی برای مقابله موفق با بیماری HIV و جلوگیری از انتشار آن در جامعه ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مرتبط با تبعیت از درمان ضدویروسی در سالمندان مبتلا به HIV انجام شد.

به منظور دستیابی به مقالات مرتبط، پایگاه های اطلاعاتی انگلیسی زبان از جمله PubMed، Scopus، Google scholar و ISI مورد بررسی قرار گرفت. مرور انجام شده بدون محدودیت زمانی و بر روی مقالات منتشر شده تا فوریه سال 2020 انجام شد. در نهایت 15 مقاله براساس معیارهای مورد نظر و اهداف پژوهش انتخاب شد.

اغلب مطالعات در ایالات متحده و در سال های 2016 به بعد انجام شده بود. براساس مرور مطالعات، عوامل مرتبط با تبعیت از درمان ضدویروسی در سه طبقه عوامل ساختاری و اجتماعی، عوامل خانوادگی و عوامل فردی قرار گرفت.

شناخت عوامل مرتبط با عدم تبعیت از درمان ضد ویروسی و انجام مداخلات مناسب گامی مهم در جهت حفظ و ارتقاء سلامت بیماران و دیگر افراد جامعه است. عدم دسترسی به خدمات درمانی، مشکلات اقتصادی، آگاهی و دانش ناکافی در رابطه با بیماری HIV  و نداشتن حمایت اجتماعی از عوامل موثر بر تبعیت از درمان ضد ویروسی و قابل تغییر هستند بنابراین برنامه ریزی و سیاست گذاری در رابطه با افزایش مراکز ارایه دهنده مراقبت، ارایه کمک های مادی و غیرمادی به بیماران، ارایه آموزش های مناسب به پرسنل درمانی، خانواده ها و بیماران، توانمندسازی بیماران ، غربالگری مشکلات روانی از جمله افسردگی برای بیماران می تواند در بهبود تبعیت از درمان کمک کننده باشد. علاوه بر این برای عوامل غیرقابل تغییر از جمله زنان سالمند مبتلا به HIV، سالمندان بی سواد و سالمندان با اختلالات شناختی و دمانس نیز باید سیاست های حمایتی در نظر گرفته شود.